فلومترها ابزارهای ضروری در صنایع مختلف هستند که اندازه گیری دقیق و کنترل جریان سیال ضروری است. از نظارت بر مصرف آب در خانه ها تا بهینه سازی فرآیندهای شیمیایی در تاسیسات صنعتی، دبی سنج ها نقش مهمی در تضمین کارایی، ایمنی و رعایت مقررات ایفا می کنند. در این مقاله، اصول اولیه دبی سنج ها را پوشش می دهیم، انواع مختلف آن ها را بررسی می کنیم، کاربرد آنها را برجسته می کنیم و مزایایی که ارائه می دهند را مورد بحث قرار می دهیم.

فلومتر که به عنوان سنسور جریان یا فلومتر نیز شناخته می شود، دستگاهی است که برای اندازه گیری دبی مایع، گاز یا دوغابی که از خط لوله یا مجرای عبور می کند استفاده می شود. این ابزارها داده‌های بی‌درنگ در مورد نرخ جریان ارائه می‌کنند و به اپراتورها اجازه می‌دهند تا بر عملیات نظارت کنند، جریان را کنترل کنند و تصمیمات آگاهانه بگیرند.

اجزای اصلی فلومترها

1. عنصر حسگر اصلی: عنصر حسگر اصلی بخشی از فلومتر است که مستقیماً با جریان سیال در تعامل است و سیگنالی متناسب با سرعت جریان تولید می کند.

2. فرستنده / سیگنال: فرستنده یا سیگنال سیگنال را از عنصر حسگر دریافت می کند، آن را پردازش می کند و جریان داده را به یک دستگاه یا سیستم کنترل خارجی نمایش می دهد یا می فرستد.

3. سیستم اندازه گیری: سیستم اندازه گیری ممکن است شامل شیرها، پمپ ها، فیلترها و سایر اجزای لازم برای نصب و عملکرد صحیح فلومتر باشد.

انواع دبی سنج

1. فلومتر فشار دیفرانسیل (DP): این فلومترها بر اساس اصل ایجاد افت فشار در طول یک انقباض در مسیر جریان کار می کنند. به عنوان مثال می توان به صفحات روزنه ای، لوله های ونتوری و لوله های پیتوت اشاره کرد.

2. دبی سنج های سرعت: دبی سنج های سرعت، سرعت سیال جاری را اندازه گیری می کنند و دبی را از روی این سرعت محاسبه می کنند. برای مثال می توان به فلومترهای توربین، فلومترهای اولتراسونیک و فلومترهای الکترومغناطیسی اشاره کرد. https://gilkhabar.ir/news/i/495606

3. فلومترهای حجمی: فلومترهای حجمی، حجم مایع عبوری از جریان سنج را با گرفتن حجم های مجزا و شمارش آنها اندازه گیری می کنند. به عنوان مثال می توان به جریان سنج های جایگزین، پره دار و بیضی شکل اشاره کرد.

4. دبی سنج جرمی: دبی سنج جرمی به طور مستقیم میزان جریان جرمی سیال را بسته به چگالی یا ویسکوزیته سیال اندازه گیری می کند. برای مثال می توان به فلومتر جرمی کوریولیس و فلومتر جرمی حرارتی اشاره کرد.

کاربرد فلومتر

1. فرآیندهای صنعتی: فلومترها به طور گسترده در صنایعی مانند نفت و گاز، PLCها مانند دلتا PLC، فرآوری شیمیایی، صنایع دارویی و تولید مواد غذایی و آشامیدنی برای نظارت و کنترل جریان مایعات و گازها در فرآیندهای مختلف استفاده می شود.

2. مدیریت آب: دبی سنج ها نقش مهمی در سیستم های مدیریت آب از جمله شبکه های آبرسانی شهری، سیستم های آبیاری، سیستم های فاضلاب و تاسیسات تولید برق آبی ایفا می کنند.

3. سیستم های تهویه مطبوع: جریان سنج در سیستم های گرمایش، تهویه و تهویه مطبوع (HVAC) مانند چیلرهای رسانه ای برای اندازه گیری نرخ جریان هوا، آب و مبرد و اطمینان از عملکرد بهینه و بهره وری انرژی استفاده می شود.

4. پایش محیطی: فلومترها در برنامه های پایش محیطی مانند پایش کیفیت هوا، آزمایش آلودگی هوا و آزمایش آب های زیرزمینی برای ارزیابی اثرات زیست محیطی و مطابقت با الزامات قانونی استفاده می شوند.

کیفیت فلومترها

1. اندازه گیری دقیق: فلومتر اندازه گیری دقیق و قابل اعتماد نرخ جریان را فراهم می کند که امکان نظارت و کنترل دقیق فرآیندهای آب را فراهم می کند.

2. تطبیق پذیری: دبی سنج ها در انواع، اندازه ها و پیکربندی های مختلف موجود هستند تا با کاربردها و انواع آب متفاوت باشند.

3. نظارت در زمان واقعی: فلومترها اطلاعات بلادرنگی را در مورد نرخ جریان ارائه می دهند و به اپراتورها کمک می کنند تا ناهنجاری ها را شناسایی کنند، مشکلات را عیب یابی کنند و فرآیندها را سریع هماهنگ کنند.

4. ارزان: فلومترها به بهبود استفاده از منابع، کاهش ضایعات و افزایش کارایی کمک می کنند و در درازمدت در هزینه صرفه جویی می کنند. https://gilkhabar.ir/news/i/495567
 
ملاحظات و چالش ها

1. خواص سیال: سیالات مختلف دارای خواص مختلفی مانند ویسکوزیته، چگالی و رسانایی هستند که می تواند بر دقت و عملکرد دبی سنج ها تأثیر بگذارد. برای در نظر گرفتن این تغییرات، انتخاب صحیح نوع جریان و کالیبراسیون ضروری است.

2. الزامات نصب: نصب مناسب فلومترها برای اندازه گیری دقیق و عملکرد قابل اعتماد ضروری است. عواملی مانند پروفیل جریان، قطر لوله، طول و جهت لوله مستقیم می توانند بر عملکرد دبی مترها تأثیر بگذارند و باید در هنگام نصب در نظر گرفته شوند.

3. تعمیر و نگهداری و کالیبراسیون: نگهداری و کالیبراسیون منظم برای اطمینان از دقت و قابلیت اطمینان دبی سنج ها در طول زمان ضروری است. بازرسی های منظم، تمیز کردن و کالیبراسیون مجدد به جلوگیری از انحراف و اطمینان از عملکرد ثابت کمک می کند.

4. محدوده جریان و نسبت چرخش: فلومترها باید بر اساس محدوده جریان مورد نظر و نسبت خاموشی برنامه انتخاب شوند. انتخاب یک فلومتر با نسبت چرخش صحیح اندازه گیری دقیق را در طیف وسیعی از دبی ها تضمین می کند.

دبی سنج ها نقش مهمی در صنایع مختلف دارند:

مدیریت آب و فاضلاب: آنها توزیع مناسب آب را تضمین می کنند، مصرف آب را نظارت می کنند و به تشخیص نشت کمک می کنند.

صنعت نفت و گاز: فلومترها جریان نفت خام، گاز طبیعی و محصولات تصفیه شده را از طریق خطوط لوله اندازه گیری می کنند و از حمل و نقل کارآمد و صورتحساب دقیق اطمینان حاصل می کنند.

فرآیندهای تولید: آنها بر جریان آب، گازها و حتی دوغاب در خطوط تولید نظارت می کنند و امکان نظارت مناسب و تضمین کیفیت را فراهم می کنند.

صنایع شیمیایی و دارویی: فلومتر دوز دقیق مواد اصلی را برای ایجاد محصولات ایمن و سازگار تضمین می کند.

سیستم HVAC: جریان هوا و آب را در سیستم های گرمایش، تهویه و تهویه مطبوع کنترل می کند و بهره وری انرژی را بهینه می کند.

انتخاب دبی سنج مناسب به عوامل مختلفی بستگی دارد:

نوع سیال: ویسکوزیته سیال. خواص فیزیکی سیالات مانند ساینده بودن و خورندگی را در نظر بگیرید.

محدودیت جریان: دبی سنج باید حداقل و حداکثر دبی مورد انتظار را کنترل کند.

الزامات دقت: سطح دقت مورد نیاز برای درخواست خود را تعیین کنید.

هزینه و نگهداری: سرمایه گذاری اولیه را با نیازهای تعمیر و نگهداری مداوم متعادل کنید.

فن آوری اندازه گیری جریان به طور مداوم در حال پیشرفت است. فلومترهای هوشمند با سنسورهای یکپارچه و قابلیت های ارتباطی در حال افزایش هستند. این کنتورهای "هوشمند" می توانند داده ها را به صورت بی سیم انتقال دهند، نظارت از راه دور و تنظیمات در زمان واقعی را ارائه دهند. علاوه بر این، پیشرفت‌ها در میکروسیالات منجر به توسعه فلومترهای کوچکتر و انعطاف‌پذیرتر مناسب برای طیف وسیعی از کاربردها می‌شود.

روندها و نوآوری های آینده

1. دیجیتال سازی و یکپارچه سازی اینترنت اشیا: ادغام فلومترها با فناوری های دیجیتال و پلتفرم های اینترنت اشیا (IoT) امکان نظارت از راه دور، تجزیه و تحلیل داده ها و نگهداری پیش بینی را فراهم می کند. فلومترهای هوشمند با اتصال بی‌سیم و نرم‌افزار مبتنی بر ابر، بینش‌های بی‌درنگ و هوشمندی عملی را برای بهینه‌سازی فرآیندها و کاهش زمان خرابی ارائه می‌دهند.

2. کوچک سازی و قابلیت حمل: پیشرفت در فناوری حسگر و میکروالکترونیک منجر به توسعه فلومترهای کوچک و قابل حمل مناسب برای برنامه های کاربردی موبایل، اندازه گیری های میدانی و دستگاه های پوشیدنی شده است. این فلومترهای فشرده انعطاف پذیری و راحتی را در محیط ها و کاربردهای مختلف ارائه می دهند.

3. اندازه‌گیری جریان: تکنیک‌های اندازه‌گیری جریان غیرتهاجمی یا کنترل‌شده، مانند روش‌های اولتراسونیک و نوری، نیاز به تماس مستقیم با سیال را از بین می‌برد و پیچیدگی نصب و الزامات نگهداری را کاهش می‌دهد. این موتورهای غیرفعال برای کاربردهایی که اختلال در سیستم یا آلودگی مایعات نگران کننده است ایده آل هستند.

4-طراحی برق: طراحی کم توان شامل مصرف انرژی کم، استفاده از الگوریتم های پیشرفته پردازش سیگنال و فناوری تولید برق به کاهش مصرف برق و افزایش عمر باتری در سیستم هایی که از فلومتر استفاده می کنند کمک می کند. این راه حل های کارآمد انرژی به پایداری و حفاظت از محیط زیست کمک می کند.

اخرین حرف

همانطور که صنعت به تکامل و تکمیل تحول دیجیتال خود ادامه می دهد، نقش فلومترها در بهینه سازی فرآیندها، افزایش کارایی و اطمینان از انطباق حیاتی می شود. با پیشرفت‌ها و نوآوری‌های تکنولوژیکی مستمر، فلومترها آماده رویارویی با چالش‌های نوظهور، پاسخگویی به نیازهای در حال تحول مشتری و ایجاد رشد پایدار در همه بخش‌ها هستند. از طریق دیجیتالی سازی، کوچک سازی، تکنیک های اندازه گیری غیر تهاجمی و طراحی کارآمد انرژی، سازندگان فلومتر می توانند راه حل هایی ارائه دهند که صنعت را قادر می سازد تا کارایی، بهره وری و نظارت بر محیط زیست را افزایش دهد. به عنوان پایه اندازه گیری و کنترل سیال، دبی سنج ها همچنان نقش مهمی در شکل دادن به آینده اتوماسیون صنعتی، زیرساخت های هوشمند و توسعه پایدار خواهند داشت.

فلومترها ابزارهای ضروری برای اندازه گیری و کنترل جریان سیال در طیف وسیعی از صنایع و کاربردها هستند. همانطور که پیشرفت فناوری و نوآوری ادامه دارد، جریان برای ارائه وضوح، قابلیت اطمینان و تطبیق پذیری بیشتر به تکامل خود ادامه می دهد. از آنجایی که صنایع برای بهره وری بیشتر، پایداری و انطباق با مقررات تلاش می کنند، فلومترها ابزاری ضروری برای اطمینان از عملکرد بهینه و تعالی عملیاتی هستند. چه فرآیندهای صنعتی، سیستم های مدیریت آب، برنامه های HVAC یا نظارت بر محیط زیست، جریان نقش کلیدی در کارایی، بهره وری و پایداری در هر زمینه ای دارد.

تقریباً همه ورزشکاران حداقل یک بار در طول حرفه خود دچار نوعی آسیب زانو می شوند. زانوهای شما از دویدن گرفته تا بلند کردن اجسام سنگین مهم هستند.

هرچه تحرک بیشتری داشته باشید، بیشتر احتمال دارد که زانو درد را تجربه کنید. وقتی این اتفاق می‌افتد، اغلب متوجه می‌شوید که از حداقل یک نوع زانوبند در طول و بعد از روند بهبودی استفاده می‌کنید. البته لازم نیست آسیب ورزشی داشته باشید و از زانوبند طبی استفاده کنید.

بسیاری از افراد فقط از زانوبند برای پیشگیری یا کاهش درد به دلایل غیر مرتبط با آسیب استفاده می کنند.

زانوبندها را می توان به دلایل و شرایط مختلف، بسته به نیازهای فردی استفاده کرد. انواع مختلفی از زانوبندها برای اهداف متفاوتی ساخته می شوند و بسیاری از افراد در مرحله ای از زندگی خود از آن استفاده می کنند. اگر به طور منظم زانو درد دارید، اخیراً آسیب ورزشی داشته‌اید یا می‌خواهید در طول تمرین بعدی از آسیب جلوگیری کنید، یک زانوبند را در نظر بگیرید.

مزایای استفاده از زانوبند طبی

پیشگیری از آسیب

مهمترین فایده و دلیل استفاده از زانوبند طبی، جلوگیری از آسیب دیدگی زانو است که بسیاری از ورزشکاران برای جلوگیری از فشار بیش از حد به زانوهای خود در زمین یا در حین تمرین از آن استفاده می کنند. این بدان معناست که ورزشکاران آزادتر هستند تا راحت تر بازی کنند تا سخت تر، زیرا یک اشتباه کوچک بعید است که منجر به آسیب دیدگی شود که آنها را از ورزش خارج کند.

به زانوبندهای طبی پیشگیرانه و محافظتی، بریس های کاربردی نیز گفته می شود، زیرا زمانی که زانو هنوز کاملاً کار می کند استفاده می شود و به ورزشکاران اجازه می دهد تا فعالیت های ورزشی را آزادانه تر انجام دهند. اگر در حین کار یا ورزش مستعد درد یا پیچ خوردگی در زانو هستید، برای یافتن بهترین زانوبند طبی با کارشناسان مرکز ارتوپدی فنی رازی (بهترین ارتوپدی فنی غرب تهران) مشورت کنید.

حمایت از زانو پس از بهبودی.

در بیشتر موارد، بازگشت به عملکرد کامل پس از آسیب زانو امکان پذیر است، اما ممکن است خود زانو هنوز ضعیف شده و در مراحل پایانی بهبودی باشد. تلاش برای ادامه عملکرد طبیعی با زانوی بهبود یافته اخیر تصمیمی پرخطر است. مشکل این است که اگر عقب‌نشینی دیگری قبل از بهبود کامل و قوی شدن زانوی شما رخ دهد، می‌توانید آسیب بیشتری نسبت به اولی ایجاد کنید. این دلیل دیگری است که چرا بسیاری از ورزشکاران با پوشیدن زانوبندهای کاربردی به میدان می روند.

به عنوان یک ویژگی تثبیت کننده، زانوبند طبی محافظت و پشتیبانی را برای جلوگیری از آسیب بیشتر به زانوها فراهم می کند. اگر در 6 ماه گذشته آسیب جدی به زانو داشته اید، توصیه می شود هنگام انجام کارهای سنگین یا شدید از زانوبند استفاده کنید. این تضمین می کند که حتی اگر مشکلی پیش بیاید، زانوی شما می تواند به بهبودی خود ادامه دهد.

سایر فواید برای سلامت کمر

توانبخشی زانو بعد از آسیب

پزشک شما استفاده از زانوبند را بلافاصله پس از آسیب دیدگی زانو توصیه می کند. چه از رگ به رگ شدن، گشاد شدن بیش از حد یا سایر انواع آسیب زانو رنج ببرید، ممکن است از یک هفته تا چند ماه از بریس استفاده کنید. این بریس ها بریس های توانبخشی نامیده می شوند زیرا به شما کمک می کنند تا پس از آسیب بهبودی پیدا کنید. نگهدارنده های Rehab بسیار مفید هستند زیرا از ناحیه آسیب دیده محافظت می کنند و از انجام هر کاری که می تواند به آن آسیب بیشتری وارد کند جلوگیری می کند.

پوشیدن صندلی توانبخشی به شما این توانایی را می دهد که به جای نشستن یا حرکت مداوم، در حالی که زانوی شما بهبود می یابد، حرکت کنید. آنها غالباً مانند یک ضربدر بین کرست و زانوبند هستند، با بالشتک ها در کنار زانوی شما. پس از آسیب، آنها با برداشتن وزن راه رفتن شما از روی زانو، تحرک را فراهم می کنند. طراحی سفت و سخت همچنین تضمین می کند که زانوی شما به طرز نامناسبی نمی چرخد ​​یا بیش از حد در یک جهت خم نمی شود و از آسیب های اضافی که ممکن است در اثر ترکیب وزن و حرکت آزاد رخ دهد، جلوگیری می کند.

حمایت از آرتروز زانو

اگر آرتروز در زانوهای خود دارید با کلینیک فیزیوتراپی فانتوم زنجان همراه باشید. ممکن است آرتروز زانو باعث ناراحتی در راه رفتن شود و ممکن است در ورزش مشکل داشته باشید. با این حال، بسیاری از ورزشکاران حرفه ای و تفریحی به جای اینکه بگذارند آرتروز انتخاب هایشان را دیکته کند، سبک زندگی فعال را با کمک وسایل کمکی حفظ می کنند. برای درد زانو، حرکت و تحرک را می توان با نوعی بریس به نام بریس کاهنده فشار بازیابی کرد. همانطور که از نام آن پیداست، آرنج‌های افتاده وزن شما را از زانوها به قسمت‌های قوی‌تر پاها تقسیم می‌کنند و به زانوها اجازه می‌دهند حرکت را هدایت کنند.

واقعا سکته مغزی چیست و چگونه اتفاق می‌افتد؟ علیرغم پیشرفت‌های زیادی که در علم پزشکی انجام گرفته، بازهم در سراسر جهان دومین عامل مرگ و میر و همچنین از دلایل اصلی معلولیت‌ها و ناتوانی‌ها سکته مغزی می‌باشد. به ور معمول سکته مغزی زمانی رخ می‌دهد که کاهش و یا قطع خونرسانی به بخشی از مغز صورت گیرد. چون در این حالت از دریافت اکسیژن و مواد مغذی به وسیله مغز جلوگیری می‌شود. در این شرایط در عرض چند دقیقه سلول‌های مغز می‌میرند. به همین دلایل سکته مغزی یک حالت اورژانسی است که درمان سریع آن بسیار حائز اهمیت است. علت سرگیجه را باید از  پزشک مغز و اعصاب جویا شد. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید. به طور اصولی اگر اقدامات اولیه سرموقع انجام شود باعث کاهش آسیب مغزی و عوارض آن می‌گردد. ولی به دلیل مسری بودن بیماری کرونا و مشکلات رفت و آمد، این مسئله دشوار است.

انواع سکته مغزی از خفیف تا شدید

سکته مغزی به سه نوع تقسیم می‌گردد؛ سکته مغزی ایسکمیک یا انسدادی، حمله ایسکمیک گذرا (TIA) و سکته مغزی هموراژیک. نوع سکته مغزی باعث تاثیر بر بهبود بیمار و روند درمان  اثرگذار است. جزئیات هر کدام از انواع سکته مغزی در ادامه بحث خواهد شد.

حمله ایسکمی گذرا (TIA)

نام دیگر حمله ایسکمی گذرا TIA یا ministroke است که در هنگام مسدود شدن جریان خون در مغز در اثر لخته خون انفاق می‌افتد. علائم آن با علائم سکته کامل مشابهت دارد ولی موقت هستند و علائم بعد از چند دقیقه یا چند ساعت به دلیل آنکه انسداد برطرف می‌شود و لخته خون حرکت می‌کند از بین می‎روند. بر طبق آمار بدست آمده از CDC بیش از یک سوم اشخاصی که TIA برایشان اتفاق می‍افتد و آن را درمان نمی‌کنند، بعد از گذشت یکسال سکته مغزی کامل برای آنها اتفاق می‌افتد. در نتیجه  درمان اساسی آن  ضروری می‌باشد.

سکته مغزی ایسکمیک

طی سکته ایسکمیک، مسدود شدن و باریک شدن شریان‌های خونرسان به مغز اتفاق می‌افتد. به طور معمول لخته خون باعث این انسداد می‌شود یا ظهور پلاک در اثر تصلب شرایین (گرفتگی عروق در اثر رسوب چربی) می‌تواند انسداد ایجاد کند. سکته مغزی ایسکمیک شامل دو نوع رایج سکته ترومبوتیک و سمته آمبولیک است. در نوع آمبولیک لخته خون تشکیل شده در قسمت‌های دیگر بدن، به طرف مغز حرکت می‌کند. بر طبق آمار بدست آمده از آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا (CDC)، 87 درصد از سکته‌های مغزی ایسکمیک یا انسدادی هستند.

سکته هموراژیک

اگر شریان مغز پاره شود و یا خون آن نشت پیدا کند سکته مغزی هموراژیک اتفاق می‌افتد. در این حالت خون حاصل باعث فشار اضافی در جمجمه می‌شود و باعث متورم شدن مغز و آسیب به سلول و بافت‌های مغز می‌گردد. طبق آمار بدست آمده از انجمن قلب آمریکا، سکته هموراژیک  13 درصد از سکته های مغزی را شامل می‌شود. اصولا آنوریسم عروق (برجستگی بخشی از دیواره رگ در اثر ضعیف شدن دیواره به دلایل مختلف مانند فشار خون بالا) یا بیماری ناهنجاری شریانی که در آن اتصال غیرطبیعی بین وریدها و شریان‌ها وجود دارد؛ باعث پاره شدن عروق می‌شود. تروما (مانند تصادف رانندگی)، استفاده بیش از حد از داروهای ضد انعقاد خون، رسوب پروتئین در دیواره رگ‌های خونی که منجر به ضعیف شدن دیواره رگ‌ها می‌شود (آنژیوپاتی آمیلوئید مغزی) و حتی بروز سکته مغزی ایسکمیک از دیگر دلایل سکته همواژیک می‌باشد.

علل بروز سکته مغزی در سنین مختلف

در سنین مختلف، علت اتفاق افتادن سکته مغزی به نوع آن بستگی دارد که در بالا در مورد آنها بحث گردید. عوامل بسیاری که باعث افزایش بروز خطر سکته قلبی در شما می‌شوند عبارتند از:

• کم تحرکی
• اضافه وزن یا چاقی
• نوشیدن زیاد الکل
• مصرف داروهایی مانند کوکائین و مت آمفتامین که غیرقانونی هستند.
• فشار خون بالای کنترل نشده
• کلسترول بالای کنترل نشده
• بیماری آپنه انسدادی خواب
• در معرض دود سیگار قرار گرفتن یا سیگار کشیدن
• دیابت
• داشتن سابقه شخصی یا خانوادگی از انواع سکته مغزی
• بیماری‌های قلبی عروقی از جمله نارسایی قلبی، عفونت قلب، ریتم غیرطبیعی قلب
• ابتلا به بیماری جدید کووید ۱۹

چون عوامل بالا درصد شیوعشان در اشخاص 55 سال به بالا بیشتر از اشخاص جوان است در نتیجه بروز سکته مغزی در اشخاص میانسال و سالمندان احتمال بیشتری دارد. قابل ذکر است که طبق آمار بدست آمده خطر بروز سکته مغزی در مردان بیش از زنان است. زنان به دلیل آنکه فیزیولوژی متفاوتی که دارند در سنین بالاتر دچار سکته مغزی می‌شوند و به همین جهت احتمال مرگ در آنها به علت سکته مغزی بیش از مردان می‌باشد. از سویی دیگر، مصرف قرص‌های ضدبارداری و یا با هورمون درمانی که معمولا استفاده از استروژن است و به طور معمول در خانم‌ها انجام می‌شود خطر بروز سکته را افزایش می‌دهد. بروز سکته قلبی در کودکان به دلایلی مانند چاقی و عدم تحرک نباید غافل شد بخصوص اگر خانواده آن کودک در این زمینه سابقه داشته باشند.

علائم سکته مغزی

راه‌های درمانی برای سکته مغزی اگر بلافاصله بعد از شروع سکته مغزی انجام شوند، بسیار موثر می‌باشند. در نتیجه باید علائم سکته مغزی را بدانید تا بتوانید سریع عمل کنید. در مجموع علائم سکته غزی به طور رایج شامل موارد زیر است:

• بی‌حسی یا ضعف در بازو، صورت و پا، به ویژه در یک طرف بدن
• فلج شدن اندام‌ها
• مشکل در گفتار یا درک گفتار
• صحبت کردن به طور مبهم
• گیجی
• مشکل در راه رفتن
• مشکلات بینایی مانند دوبینی، تاری دید در یک یا هر دو چشم
• عدم تعادل یا هماهنگی
• سرگیجه
• سردرد شدید و ناگهانی با علت نامشخص

سکته مغزی به مراقبت‌های اورژانس پزشکی نیاز دارد. اگر گمان می‌کنید طبق علائم گفته شده شما یا کسی دیگر سکته کرده‌اید؛ فوری از شخصی بخواهید با 115 ارتباط بگیرد. درمان فوری، راه حل اصلی به منظور پیشگیری از بروز آسیب مغزی به صورت دائم یا موقت، معلولیت طولانی‌مدت، ناتوانی و حتی مرگ می‌باشد.   بیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن

علائم سکته مغزی در زنان

در شرایطی که بعضی از علائم سکته مغزی در مردان و یکسان می‌باشد؛ ولی احتمال بروز بعضی از این علائم در زنان بیشتر از مردان است. علائمی که بیشتر در زنان اتفاق می‌افتد عبارتند از:

• درد
• حالت تهوع یا استفراغ
• توهم
• تنگی نفس یا مشکلات تنفس
• ضعف عمومی
• تشنج
• غش کردن یا از دست دادن هوشیاری
• گیجی و عدم امکان پاسخگویی
• تغییرات رفتاری ناگهانی به ویژه افزایش تحریک‌پذیری

علائم سکته مغزی در مردان

علائمی که بیشتر در مردان اتفاق می‌افتد عبارتند از:

• تکلم نامفهوم، مشکل در گفتار و در درک سایر گفتارها
• افتادگی و فلج موقتی یک طرف صورت
• ضعف عضلانی در یک طرف بدن

عوارض رایج سکته مغزی

با توجه به اینکه سکته مغزی روی کدام قسمت از مغز تاثیر می‌گذارد بعضی اوقات معلولیت موقت یا دائمی به وجود می‌آید. از عوارض دیگر در اثر سکته مغزی موارد ذیل می‌توان را ذکر کرد:

• ممکن است فلج یک طرف بدن برایتان اتفاق بیافتد (فلجی یک طرفه بدن) و یا کنترل بازو یا کنترل برخی از عضلات در یک طرف از صورت خود را از دست بدهید.
• سکته مغزی ممکن است باعث تاثیر بر کنترل عضلات دهان و گلو شود و باعث دشوار شدن صحبت کردن، غذا خوردن یا بلعیدن شود. و نیز ممکن است در گفتار و یا درک آن مشکل برایتان پیش بیاید.
• بیشتر اشخاصی که دچار سکته مغزی شده‌اند، با مسئله از دست دادن حافظه مواجه شده‌اند. برخی ممکن است در مسائلی مانند استدلال، تفکر، قضاوت و درک مفاهیم با مشکل مواجه شوند.
• اشخاص که دچار سکته می‌شوند ممکن است در کنترل احساسات خود دچار مشکلات بیشتری شوند و یا حتی  با افسردگی مواجه شوند.
• تحت تاثیر سکته مغزی ممکن است احساس درد، بی حسی و یا احساسات غیر عادی در قسمت‎های مختلف بدن مشاهده شود.
• به طور معمول اشخاصی که دچار سکته شده‌اند در نظافت کردن و انجام دادن کارهای روزانه نیاز به کمک دارند.

بهترین روش پیشگیری از بروز سکته مغزی

بهترین اقداماتی که می‌توان انجام داد تا از بروز سکته قلبی پیشگیری کرد این است که فاکتورهای خطر سکته مغزی را کنترل کنید، از توصیه‌های پزشک پیروی کنید و یک سبک زندگی سالم در پیش بگیرید. پزشکان بر این باورند بیشتر تکنیک‌های پیشگیری از سکته مغزی در اصل همان تکنیک‌های پیشگیری از بیماری‌های قلبی هستند. تکنیک‌ها عبارتند از:

• کاهش استفاده از غذاهای حاوی کلسترول و چربی اشباع شده بالا
• کنترل فشار خون بالا و مدیریت دیابت تحت نظر پزشک
• عدم نوشیدن الکل
• ترک مصرف دخانیات
• خوردن مداوم رژیم غذایی غنی از میوه و سبزیجات
• حفظ وزن سالم
• درمان بیماری آپنه انسدادی خواب (OSA)
• ورزش منظم
• پرهیز از مصرف داروهای غیرقانونی

سکته مغزی در کودکان

در کودکان، سکته مغزی یک بیماری است که به ندرت اتفاق می‌افتد و سالیانه ۴۰۰۰ نوزاد در بدو تولد و 2000 کودک در جهان درگیر آن می‌شوند. به همین جهت یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در کودکان محسوب می‌شود. علت ایجاد آن دقیقا مثل بزرگسالان از ناکافی بودن جریان خون و یا خونریزی بیش از حد در مغز ناشی می‌شود. نهایتا باعث ناتوانی عصبی با خطر طولانی شدن اختلالات شناختی و حرکتی در نوزادان و کودکان می‌گردد. بیماری قلبی، وجود مشکلات در رگ‌های خونی تأمین‌کننده مغز، کم خونی داسی شکل و اختلالات لخته شدن خون، دلایل اصلی هستند که باعث بروز سکته مغزی در کودکان می‌شود.

 سکته مغزی در سالمندان

طبق آمار بدست آمده، هر چه سن افزایش یابد احتمال بروز سکته مغزی افزایش می‌یابد. به گونه‌ای که اکنون تقریبا 50 درصد از کل سکته‌های مغزی در اشخاص با سن بالای 75 سال و 30 درصد در اشخاصی با سن بالای 85 سال اتفاق می‌افتد. در نتیجه سبک زندگی سالمندان باید سالم باشد، همچنین باید زیر نظر پزشک باشند و به طور مداوم چکاب انجام دهند و به طور کلی نکات پیشگیری گفته شده را رعایت کنند و از خود محافظ کنند. چون که بدن سالمندان به اندازه اشخاص جوان توان تحمل عوارض سکته مغزی و همچنین برگشت دوباره را ندارند.

روش‌های درمان سکته مغزی

برای بهبودی سکته مغزی، ارزیابی منایب از لحاظ پزشکی و درمان فوری اقداماتی حیاتی هستند. انواع روش‌های درمانی سکته مغزی بستگی به نوع آن دارد:

نحوه درمان سکته ایسکمیک و TIA

• تجویز داروهایی که لخته خون را تجزیه می‌کنند.
• تجویز داروهایی که ضد انعقاد خون و ضد پلاکت هستند.
• ورود یک کاتتر به یک رگ خونی بزرگ در داخل سر توسط پزشک که این روش را ترومبکتومی مکانیکی می‌نامند و بعد از آن با استفاده از یک دستگاه، لخته را از درون رگ بیرون می‌کشند و گاهی نیز یک استنت در دیواره‌های شریان استفاده می‌شود. اگر این روش جراحی 6 تا 24 ساعت بعد از شروع سکته مغزی انجام گیرد موفقیت آمیزخواهد بود.
• در یکسری از موارد که استفاده از روش‌های درمانی موثر نباشند پزشک برداشتن لخته خون و پلاک از شریان‌ها را با استفاده از جراحی باز ممکن است انجام دهد.

نحوه درمان سکته هموراژیک

• تجویز داروهایی که باعث کاهش فشار مغز می‌شوند و از تشنج و انقباض رگ‌های خونی جلوگیری می‌کنند.
• قرار دادن یک لوله در محل عروقی که در حال خونریزی است توسط پزشک که یه این روش کویلینگ می‌گویند.
• قرار دادن یک گیره کوچک توسط جراح در بخش آنوریسمی، که هنوز خونریزی نکرده است و یا خونریزی آن متوقف شده است برای اینکه از خونریزی بیشتر جلوگیری شود.
• گاهی اوقات پس از سکته مغزی، به منظور کاهش فشار مغز به جراحی باز کرانیوتومی نیاز باشد.

روش‌های توانبخشی

به طور اصولی روش‌های توانبخشی پس از بروز سکته، به چهار حیطه معطوف هستند که عبارت است از:

• گفتاردرمانی که به منظور بهبود قدرت تکلم که از متخصص گفتاردرمان استفاده می‌شود.
• شناخت درمانی که به منظور بهبود مهارت‌های تفکر و استدلال که از متخصص کاردرمانی استفاده می‌شود.
• یادگیری مهارت‌های حسی به منظور بهبود ادراک حواس مختلف مانند درد و دما که از درمانگر استفاده می‌شود.
• فیزیوتراپی به منظور بهبود توان و تعادل بدنی مخصوصا رفع فلجی یک طرف بدن که از فیزیوتراپیست استفاده می‌شود.

زمان مراجعه به پزشک

اگر علائم و نشانه‌های سکته مغزی مشاهده گردید، فوری مراقبت‎های پزشکی را دنبال کنید. حتی اگر اینطور به نظر می‌رسد که علائم موقتی هستند. ”سریع” فکر کنید و کارهای زیر را انجام دهید:

• از بیمار بخواهید لبخند بزند آیا حالت افتادگی در یک طرف صورتش مشاهده می‌شود؟
• از بیمار بخواهید بازوهای خود را به سمت بالا بیاورد. آیا یکی از بازوهایش بدون ارده به سمت پایین می‌افتد؟ یا یکی از بازوهایش را نمی‌تواند به سمت بالا بیاورد؟
• از بیمار بخواهید یک سخن ساده را بازگو کند. آیا حرف‌های او ابهام آمیز و یا عجیب است؟

مهاجرت به استرالیا برای بسیاری از افراد یکی از تصمیمات مهم و چالش‌برانگیز در زندگی است. با توجه به فرصت‌های شغلی، امکانات زندگی، تحصیلات عالی، و زیبایی‌های طبیعی کشور، استرالیا به عنوان یکی از مقصدهای پرطرفدار برای مهاجرت شناخته می‌شود. روش های متفاوتی برای مهاجرت به این کشور وجود دارد مانند ویزای تحصیلی و ویزای کاری استرالیا. اما مهاجرت به یک کشور جدید همواره با چالش‌ها و مسائلی همراه است که نیازمند آگاهی و آمادگی است. در این مقاله، سعی کرده ایم شمارا بیشتر با این کشور زیبا آشنا کنیم.

حقایقی درباره زندگی در استرالیا

زندگی در استرالیا بسیار جذاب و چالش‌برانگیز است. استرالیا یک کشور بزرگ و متنوع است که از لحاظ طبیعت، فرهنگ، و اقتصادی ثروتمند است. از جاذبه‌های طبیعی متنوع مانند صحراهای بی‌پایان، جنگل‌های بارانی، سواحل زیبا و حیات وحش فراوان گرفته تا شهرهای پویا و پر از زندگی مانند سیدنی، ملبورن، بریزبین و پرت.

استرالیا به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در حوزه آموزش عالی نیز شناخته می‌شود. دانشگاه‌های برتر و بین‌المللی، برنامه‌های تحصیلی و پژوهشی معتبر، و محیط آموزشی پویا از جمله ویژگی‌های سیستم آموزشی استرالیا هستند.

از دیگر مزایای زندگی در استرالیا می‌توان به سیستم بهداشتی بسیار کارآمد، فرهنگ متنوع و پذیرایی از مهاجران اشاره کرد. همچنین، استرالیا یک اقتصاد پایدار دارد که فرصت‌های شغلی بسیاری را برای مهاجران و شهروندانش فراهم می‌کند.

به هر حال، همانند هر کشور دیگری، زندگی در استرالیا نیز دارای چالش‌هایی است. برخی از این چالش‌ها شامل هزینه زندگی بالا، آب و هوای گرم و خشک در برخی

[ دوشنبه 17 ارديبهشت 1403 ] 18:08 ] [ M89 ]

[ ]

اوتیسم از لحاظ پزشکی به عنوان یک نوع ناتوانی در گروه ناتوانی‌های رشدی-عصبی تعریف می‌شود و توسط سازمان بهداشت جهانی و انجمن روان‌پزشکی آمریکا به عنوان “اختلال طیف اوتیسم” شناخته شده است. در این مقاله تلاش کردیم که برای آشنایی شما با این اختلال در مورد انواع و سطوح اختلال اوتیسم، علائم و علل بیماری، اقدامات حمایتی و درمانی و برخی موارد دیگر توضیحات و بررسی کاملی ارائه کنیم. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

انواع بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم یک اختلال طیفی است که تأثیرات گسترده‌ای بر روی تعامل اجتماعی، ارتباطات و الگوهای رفتاری فرد دارد. این بیماری به صورت طیفی شناخته می‌شود، به این معنی که افراد می‌توانند علائم متنوعی را نشان دهند که با انواع مختلفی از اوتیسم در ارتباط هستند. در ادامه، انواع مختلف بیماری اوتیسم را شرح می‌دهیم.

• اوتیسم کودکی (Autistic Disorder)  یا اوتیسم کلاسیک، شدیدترین نوع اوتیسم است. افرادی که از این نوع اوتیسم رنج می‌برند، دچار مشکلات گسترده‌ای در تعامل اجتماعی و ارتباطات هستند. ممکن است آن‌ها در برقراری ارتباط چشمی، تفسیر عواطف دیگران و استفاده از زبان غیرکلامی دچار دشواری شوند.
•  اوتیسم آسپرگر (Asperger’s Syndrome)  اوتیسم آسپرگر، در افرادی که هوش بالا دارند، مشاهده می‌شود. این افراد ممکن است مهارت‌های خاصی در زمینه‌هایی مانند علوم، هنر یا ریاضی داشته باشند و استعدادهای خارق‌العاده از خود نشان ‌دهند. با این حال این افراد در تعاملات اجتماعی و ارتباطات مشکلاتی را در درک غیرمستقیم، تفسیر بدنی و تقلید عادت‌های دیگران تجربه می‌کنند.
•  اوتیسم نوجوان (Childhood Disintegrative Disorder) اوتیسم نوجوانی نادرترین نوع اوتیسم است. در این نوع، کودکانی که پیشتر توانایی‌های عمومی را داشتند، بعد از سن حدود ۲ تا ۴ سالگی، با افت ناگهانی در توانایی‌های زبانی، ارتباطی و اجتماعی روبرو می‌شوند.
•  اوتیسم ناشناخته (Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified –( PDD-NOS):  این نوع اوتیسم شامل افرادی است که برخی از علائم و نشانه‌های اوتیسم را نشان می‌دهند، اما به طور کامل در تعریف اوتیسم کودکی، اوتیسم آسپرگر یا سایر زیردسته‌های تشخیص داده شده اوتیسم جای نمی‌گیرند.
•  اوتیسم رت  (Rett Syndrome) این نوع اوتیسم بیشتر در دختران رخ می‌دهد و نادر است. افراد مبتلا به اوتیسم رت دچار وقفه در  رشد و کاهش چشمگیر در مهارت‌های زبانی و حرکتی می‌شوند.

همچنین، در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر درباره هر نوع از بیماری اوتیسم، مراجعه به متخصصین و پزشکان متخصص در این حوزه توصیه می‌شود. آنها می‌توانند با توجه به ویژگی‌ها و نشانه‌های هر فرد، تشخیص و درمان مناسب را تعیین کنند.

علائم بیماری اوتیسم

علائم بیماری اوتیسم در زمینه‌های مختلفی مشاهده ‌می‌شود و در هر فرد می‌تواند متفاوت باشد. در ادامه، علائم معمول بیماری اوتیسم را  بیان می‌کنیم.

• مشکلات در تعامل اجتماعی: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در برقراری ارتباط چشمی مشکل داشته باشند و تمایل کمتری به تعامل با دیگران نشان دهند. آن‌ها به طور معمول نمی‌توانند نگرانی‌ها، شادی یا عصبانیت را به درستی در فریاد یا حرکات بدنی خود بیان کنند.
•  محدودیت در زبان و ارتباطات: برخی از افراد مبتلا به اوتیسم مشکلات در توسعه زبان دارند. بدین صورت که کلمات را تکرار می‌کنند و یا مکالمه را با معنای قابل فهم و به خوبی انجام نمی‌دهند. همچنین، درک صحیح از عبارات غیرکلامی نظیر ژست‌ها و اشاره‌ها برای آنها دشوار است.
• تمایل به تکرار و رفتارهای خاص: افراد مبتلا به اوتیسم معمولا علاقه زیادی به تکرار رفتارها و الگوهای خاص دارند. آنها ممکن است با اشتیاق  رفتارهای خاصی را تکرار کنند و از تغییر در روال‌های روزمره ناراحت شوند.
•  حساسیت به تحریکات حسی: برخی از افراد مبتلا به اوتیسم حساسیت بیشتری نسبت به تحریکات صوتی، نوری یا لمسی دارند. آنها ممکن است به صداهای بلند یا نورهای درخشان واکنش نشان دهند و یا از تماس بدنی زیاد ناراحت شوند.
•  محدودیت در بازی و خلاقیت: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در بازی و خلاقیت با مشکل مواجه شوند. آن‌ها تمایل کمتری به بازی با دیگران و ایفای نقش‌های خیالی نشان می‌دهند.

مهم است بدانید که هر فرد مبتلا به اوتیسم می‌تواند تجربه‌ها، نیازها و قدرت‌های منحصر به فردی داشته باشد. این‌ها توصیفات عمومی بیماری اوتیسم هستند و برای تشخیص دقیق و درمان مناسب، مراجعه به تخصصی‌های مربوطه و متخصصین حوزه اوتیسم توصیه می‌شود. آنها می‌توانند با توجه به نشانه‌ها و ویژگی‌های هر فرد، تشخیص و برنامه درمانی مناسب را تعیین کنند.

علت بیماری اوتیسم

علت اوتیسم هنوز به طور کامل مشخص نشده است. اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی و محیطی در رشد این اختلال نقش دارند.

• عوامل ژنتیکی: ارثی بودن اوتیسم مورد توجه محققان قرار گرفته است. بر اساس تحقیقات، وجود تغییرات ژنتیکی در برخی از ژن‌ها می‌تواند باعث بروز اوتیسم شود. مطالعات نشان داده‌اند که وجود خواهران یا برادران مبتلا به اوتیسم، احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.
• عوامل محیطی: عوامل محیطی نیز می‌توانند در بروز اوتیسم نقش داشته باشند. مطالعات نشان داده‌اند که عواملی مانند عفونت‌های ویروسی در دوران بارداری، مصرف مواد مخدر توسط مادر در دوران بارداری، کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی، و مشکلات تغذیه‌ای ممکن است بر توسعه اوتیسم تأثیرگذار باشند.
• اختلالات نوروشیمیایی و ساختاری: برخی تحقیقات نشان داده‌اند که تغییرات در عملکرد مغز و ساختار آن ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشد. اختلالات نوروشیمیایی، کاهش سطح عملکرد نورون‌ها و نقص در ارتباطات بین سلول‌های عصبی می‌توانند از علل ابتلا به اوتیسم باشند.

با این حال، توجه داشته باشید که اوتیسم یک اختلال پیچیده است و علت آن تنها به یک عامل محدود نمی‌شود. احتمالا ترکیبی از ژنتیک، علل محیطی و عوامل دیگر در توسعه این بیماری نقش دارند. همچنین، هر فرد ممکن است به طرز متفاوتی به عوامل مختلف پاسخ دهد و اینکه دقیقا چگونه این عوامل باعث بروز اوتیسم می‌شوند هنوز به طور کامل مشخص نشده است.

سطوح اختلال طیف اوتیسم

سطوح اختلال طیف اوتیسم (Autism Spectrum Disorder)  در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – DSM-5)، بر اساس نیازهای فرد برای حمایت تعریف شده‌اند و توصیف کننده‌ی نیازها و علائم فرد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم هستند. سطوح اوتیسم به تخصصی‌ترین تشخیص‌ها اجازه می‌دهند تا طرح‌های درمانی مؤثرتری را ارائه کنند و به مراقبان کمک می‌کنند تا علائم و نیازهای فرد را بهتر درک کنند. در ادامه به بیان این سطوح می‌پردازیم. سطح ۱ اوتیسم: نیاز به حمایت سطح ۱ اوتیسم ملایم‌ترین و یا “بالاترین عملکرد” از اوتیسم است که شامل افرادی می‌شود که قبلا با سندرم آسپرگر تشخیص داده می‌شدند. در این سطح، افراد نیاز به حمایت کمتری نسبت به سطوح دیگر دارند و معمولا توانایی کلامی و غیرکلامی نسبتا خوبی دارند. آنها می‌توانند در ارتباطات اجتماعی معمولی شرکت کنند، اما ممکن است در برقراری و حفظ روابط دچار مشکلاتی شوند. افراد با اوتیسم سطح 1 اغلب در درک نشانه‌های اجتماعی، تفسیر عبارات غیرکلامی و درک عواطف دیگران با دشواری مواجه هستند. همچنین، ممکن است علاقه‌ها و تمایلات آنها محدود و متمرکز شده باشد و در مقیاس کمتری نسبت به سطوح دیگر اوتیسم رفتارهای تکراری انجام دهند. با این حال مهم‌ترین ویژگی در سطح 1 اوتیسم این است که افراد توانایی بالقوه برای موفقیت در زندگی روزمره و ارتباطات اجتماعی را دارند، و به حمایت و کمک کمی نیاز دارند تا بتوانند مشکلات خود را مدیریت کنند و در محیط اجتماعی به خوبی عمل کنند. سطح ۲ اوتیسم: نیاز به حمایت قابل توجه سطح 2 اوتیسم شدیدتر از سطح 1 است و در آن افراد با چالش‌های بیشتری در ارتباط اجتماعی و رفتارهای تکراری مواجه هستند. در این سطح، مشکلات ارتباطی کلامی و غیرکلامی و واکنش‌های کاهش یافته یا غیرطبیعی به نشانه‌های اجتماعی وجود دارد. همچنین، افراد با اوتیسم سطح 2 در مقایسه با افراد سطح 1، مشکلات بیشتری در تغییر روتین زندگی و تنظیم رفتار دارند. رفتارهای تکراری نیز بیشتر و به طور آشکارتری ظاهر می‌شوند. همچنین، این افراد ممکن است در مقابله با تغییرات در روال روزانه مشکلاتی داشته باشند که به رفتارهای چالش‌برانگیز منجر شود. سطح 3 اوتیسم: نیاز به حمایت بسیار قابل توجه سطح 3 اوتیسم شدیدترین سطح اوتیسم است و با چالش‌های شدید در ارتباط اجتماعی و رفتار همراه است. افراد با اوتیسم سطح 3 ممکن است فقط از چند کلمه قابل فهم استفاده کنند. تعامل اجتماعی آنها بسیار محدود است و تنها به منظور برآورده کردن نیازهای فوری انجام می‌شود. این افراد به طرز غیرطبیعی با دیگران تعامل می‌کنند و توانایی انطباق با تغییرات در روند زندگی خود را ندارند. رفتارهای محدود کننده یا تکراری نیز توانایی عملکرد این افراد را مختل می‌کند. تغییر تمرکز از یک فعالیت به فعالیت دیگر با مشکلات بسیاری همراه بوده و باعث ناراحتی قابل توجهی در فرد می‌گردد. تشخیص و تعیین سطح اوتیسم باید توسط متخصصین و متخصصین روانپزشکی صورت گیرد. آنها از طریق مشاهده، سنجش و مصاحبه با فرد و خانواده اطلاعات لازم را برای تشخیص و تعیین سطح اوتیسم جمع‌آوری می‌کنند.

تست تشخیص اوتیسم

تست تشخیص اوتیسم به منظور جمع‌آوری اطلاعاتی کامل از تاریخچه رشد و تکامل فرد، رفتارها، علائم و نشانه‌های مربوط به اوتیسم و تأثیر آن بر زندگی روزمره فرد و خانواده او استفاده می‌شود. بر اساس این اطلاعات، تشخیص و تعیین سطح اختلال طیف اوتیسم برای فرد انجام می‌شود. هرچند که تست تشخیص اوتیسم ممکن است به عنوان یک ابزار مفید در فرایند تشخیص اوتیسم مورد استفاده قرار بگیرد، اما تشخیص نهایی باید توسط متخصصان حوزه اوتیسم و اختلالات رشدی بر اساس ارزیابی جامع و دقیق انجام شود. در ادامه به معرفی برخی از تست‌های تشخیص اوتیسم می‌پردازیم.

 Autism Diagnostic Observation Schedule (ADOS) تست(ADOS) به عنوان یکی از تست‌های اساسی برای تشخیص اوتیسم به کار می‌رود. در این تست، تعاملات اجتماعی، زبان و ارتباطات، و رفتارهای محدود و تکراری در فرد مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. تست ADOS به صورت مشاهده رفتاری در موقعیت‌های مختلف، مانند بازی یا تعاملات اجتماعی، صورت می‌گیرد. Autism Diagnostic Interview (ADI) تست(ADOI) به صورت مصاحبه با والدین یا نگهدارندگان فرد مورد ارزیابی انجام می‌شود. در این مصاحبه، سؤالاتی درباره تاریخچه توسعه فردی، تعاملات اجتماعی، زبان و ارتباطات، و رفتارهای محدود و تکراری پرسیده می‌شود. این تست به تشخیص و شناخت بهتر ویژگی‌های نقص‌های ارتباطی و اجتماعی در افراد مبتلا به اوتیسم کمک می‌کند. Childhood Autism Rating Scale (CARS) تست(CARS) برای ارزیابی و امتیازدهی به رفتارها و نشانه‌های اوتیسم در کودکان استفاده می‌شود. در این تست، مشاهده و ارزیابی رفتارها و علائم مختلفی، از جمله تعاملات اجتماعی، زبان و نقص‌های ارتباطی و رفتارهای تکراری و محدود، صورت می‌گیرد. Social Communication Questionnaire (SCQ) تست(SCQ) به صورت پرسشنامه است و برای ارزیابی نشانه‌های اوتیسم در کودکان و نوجوانان استفاده می‌شود. این پرسشنامه شامل سؤالاتی درباره تعاملات اجتماعی، زبان، ارتباطات و رفتارهای تکراری و محدود است. تست‌های روانشناختی تست‌های روانشناختی مانند آزمون‌های شناختی، آزمون‌های توجه و محدوده عملکرد، و آزمون‌های تحلیل مشکلات یادگیری نیز ممکن است برای ارزیابی شاخص‌های مرتبط با اوتیسم استفاده شوند. تشخیص اوتیسم نیازمند ارزیابی جامع و شخصی‌سازی شده است و تیم متخصص باید با توجه به نیازهای هر فرد، تست‌های مناسب را انتخاب کند. همچنین، تشخیص اوتیسم بر اساس تنها یک تست ممکن نیست و به ترکیبی از تست‌ها، مشاهدات رفتاری و ارزیابی‌های دیگر نیاز است.

 اوتیسم چگونه درمان می‌شود؟

درمان اختلال طیف اوتیسم (ASD) به منظور کاهش علائمی که با عملکرد روزمره و کیفیت زندگی تداخل می‌کنند، انجام می‌شود. اوتیسم هر فرد را به صورت منحصر به فرد تحت تأثیر قرار می‌دهد، بنابراین نیازهای درمانی هر فرد با اوتیسم متفاوت است. درمان‌ها می‌توانند در محیط آموزشی، سلامت، اجتماعی و خانه یا ترکیبی از این محیط‌ها ارائه شوند. ارتباط و همکاری بین ارائه‌دهندگان درمان، فرد مبتلا به اوتیسم و خانواده او دارای اهمیت است. زیرا همکاری باعث می‌شود تا اهداف و پیشرفت درمان مطابق با انتظارات برآورده شود. هنگامی که افراد مبتلا به اوتیسم از دوران دبیرستان خارج شده و پا به بزرگسالی می‌گذارند، ارائه خدمات اضافی به آنان سلامت و عملکرد روزانه آن‌ها را ارتقا داده و مشارکت اجتماعی‌شان را تسهیل می‌کند. در ادامه با در نظر داشتن این مهم که(برنامه‌های درمانی معمولا برای هر فرد به صورت خاص طراحی می‌شوند) به بررسی انواع درمان‌ها می‌پردازیم.

انواع درمان‌ها

انواع مختلفی از درمان‌ها در دسترس هستند که معمولا به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند، اگرچه برخی از درمان‌ها شامل چندین رویکرد می‌شوند.

• روش‌های رفتاری
• روش‌های توسعه‌ای
•  روش‌های آموزشی
•  روش‌های اجتماعی-رابطه‌ای
• روش‌های دارویی
•  روش‌های روانشناختی
•  درمان‌های تکمیلی و جایگزین

رویکردهای رفتاری رویکردهای رفتاری بر تغییر رفتارها با درک آنچه قبل و بعد از رفتار رخ می‌دهد تمرکز می‌کنند. رویکردهای رفتاری بیشترین شواهد را برای درمان علائم اوتیسم دارند و در بسیاری از مدارس و مراکز درمانی استفاده می‌شوند. یکی از درمان‌های رفتاری معروف برای افراد مبتلا به اوتیسم، تحلیل رفتاری کاربردی (ABA)  است که به افزایش رفتارهای مطلوب و کاهش رفتارهای نامطلوب با هدف بهبود مهارت‌های مختلف کمک می‌کند. پیشرفت ها در این روش مورد اندازه‌گیری و ارزیابی قرار می‌گیرد. دو نوع آموزش ABA شامل آموزش آزمایشی جزئی (DTT) و آموزش پاسخ محور(PRT) هستند.

• DTT از دستورات مرحله به مرحله برای آموزش رفتار یا پاسخ مورد نظر استفاده می‌کند. درس‌ها به بخش‌های ساده تقسیم می‌شوند و پاسخ‌ها و رفتارهای مطلوب پاداش داده می‌شوند و پاسخ‌ها و رفتارهای نامطلوب نادیده گرفته می‌شوند.
• PRT در محیطی طبیعی و نه در محیط کلینیکی انجام می‌شود. هدف PRT بهبود چندین “مهارت اصلی” است که به فرد در یادگیری مهارت‌های دیگر کمک می‌کند. به عنوان مثال یکی از مهارت اصلی، برقراری ارتباط با دیگران است.

رویکردهای توسعه‌ای رویکردهای توسعه‌ای بر بهبود مهارت‌های توسعه‌ای خاص مانند مهارت‌های زبانی یا مهارت‌های جسمی یا یک مجموعه گسترده‌تر از توانایی‌های توسعه‌ای مرتبط تمرکز دارند. رویکردهای توسعه‌ای اغلب با رویکردهای رفتاری ترکیب می‌شوند. یکی از روش‌های توسعه‌ای رایج برای افراد مبتلا به اوتیسم، درمان گفتار و زبان است. درمان گفتار و زبان به بهبود درک و استفاده از گفتار و زبان شخص کمک می‌کند. برخی افراد مبتلا به اوتیسم به صورت کلامی ارتباط برقرار می‌کنند. در حالی که برخی دیگر از طریق استفاده از علامت‌ها، حرکات، تصاویر یا دستگاه ارتباط الکترونیکی قادر به برقرار ارتباط می‌شوند. یکی دیگر از روش‌های توسعه‌ای درمان شغلی و آموزش مهارت‌هایی به فرد است که کمک می‌کند تا بتواند به صورت حداکثر، مستقل زندگی کند. این مهارت‌ها معمولا شامل پوشیدن لباس، خوردن، استحمام و برقراری ارتباط با دیگران هستند. هدف از درمان شغلی افزایش استقلال و خودکفایی فرد در زندگی روزمره و اشتغال به کار است. رویکردهای آموزشی رویکردهای آموزشی بر تقویت مهارت‌های تحصیلی و آموزشی فرد تمرکز دارند. این رویکرد شامل آموزش مهارت‌های تحصیلی از جمله خواندن، نوشتن، محاسبه و حل مسائل ریاضی،همچنین مهارت‌های عملی مانند مهارت‌های کاربردی و حرفه‌ای یا مهارت‌های اجتماعی مانند برقراری ارتباط و همکاری است. رویکردهای آموزشی معمولا در محیط آموزشی انجام می‌شوند و توسط متخصصین آموزشی، معلمان یا مربیان ارائه می‌شوند. رویکردهای اجتماعی-رابطه‌ای   بیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن رویکردهای اجتماعی-رابطه‌ای بر تقویت مهارت‌های اجتماعی و برقراری روابط با دیگران تمرکز دارند. این رویکردها شامل آموزش مهارت‌های ارتباطی، تعامل اجتماعی، تشخیص و استفاده از عواطف و مهارت‌های دیگر مربوط به روابط اجتماعی است. رویکردهای اجتماعی-رابطه‌ای اغلب در محیط‌های گروهی یا در محیط‌های اجتماعی مانند مدارس، کلاس‌های مهارتی یا گروه‌های پشتیبانی ارائه می‌گردند.

روش‌های دارویی در برخی موارد، استفاده از داروها می‌تواند به کنترل برخی از علائم اوتیسم کمک کند. این داروها توسط پزشکان تجویز می‌شوند و نیاز به نظارت و پیگیری دقیق دارند. ممکن است هر فرد به عنوان پاسخ به داروها به طور متفاوت واکنش نشان دهد، بنابراین در این روش نیاز به تنظیم داروها و مانیتورینگ مداوم وضعیت بیماری و عوارض جانبی وجود دارد. روش‌های روانشناختی روش‌های روانشناختی به بررسی عوامل روانی اوتیسم تمرکز دارند. این روش‌ها  شامل مشاوره روانشناختی، روان درمانی، روش‌های مداخله محور و ترکیبی از روش‌های مختلف هستند. درمان‌های تکمیلی و جایگزین درمان‌های تکمیلی به عنوان مکمل برای درمان‌های اصلی مورد استفاده قرار می‌گیرند و بهبود و کاهش علائم اوتیسم را هدف می‌گیرند. این درمان‌ها غالبا به صورت تکنیک‌ها و روش‌های مختلفی اعمال می‌شوند و می‌توانند در مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی و رفتاری فرد بهبود به همراه داشته باشند. در زیر به برخی از درمان‌های تکمیلی متداول در اوتیسم اشاره می‌کنیم:

• موسیقی درمانی: استفاده از موسیقی‌می‌تواند در تمرکز، تعامل اجتماعی و بیان عواطف برای فرد مبتلا به اوتیسم مفید باشد.
• درمان با حیوانات: این روش شامل استفاده از حیوانات خانگی یا حیوانات آموزش‌دیده مثل سگ‌های راهنما است. حضور حیوانات ممکن است فرد را به تعامل اجتماعی و کاهش تنش‌ها و استرس‌ها تشویق کند.
•  درمان با بازی: استفاده از بازی‌های تخصصی و قوانین ساختارمند در جلسات تربیتی و آموزشی می‌تواند به بهبود ارتباط و مهارت‌های اجتماعی کمک کند.
• روش‌های تغذیه‌ای: برخی از افراد مبتلا به اوتیسم نیازهای تغذیه‌ای خاصی دارند. تغذیه متعادل و استفاده از تغذیه‌های خاص می‌تواند به بهتر شدن رفتارها و سلامتی فرد کمک کند.
• مکمل‌های غذایی: برخی مکمل‌های غذایی مانند ویتامین‌ها، مواد معدنی و اسیدهای چرب امگا-3  به در بهبود علائم اوتیسم موثر هستند. با این حال، قبل از مصرف هرگونه مکمل غذایی، بهتر است با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.
•  روش‌های مکمل: برخی روش‌های مکمل مانند روش‌های آروماتراپی، تکنیک‌های تنفس، ماساژ و روش‌های طب سوزنی (آکوپانکچر) نیز به عنوان درمان‌های تکمیلی در اوتیسم استفاده می‌شوند. این روش‌ها می‌توتوانند به کاهش استرس، اضطراب و افزایش کیفیت خواب کمک کنند.

آیا اوتیسم درمان قطعی دارد؟

به نظر می‌رسد هنوز درمانی قطعی برای اوتیسم وجود ندارد. اوتیسم یک اختلال عصبی است که معمولا در طول زندگی با کودکان باقی می‌ماند. هرچند برخی از روش‌ها و برنامه‌های درمانی می‌توانند به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کنند تا توانایی‌هایشان را توسعه دهند و مشکلات را کاهش دهند، اما درمان قطعی و کامل برای اوتیسم وجود ندارد. هر کودک ممکن است به طور متفاوت به درمان و مداخله‌ها پاسخ دهد، بنابراین تجربه و نتایج ممکن است بین فرد به فرد متفاوت باشد.

کار درمانی و اقدامات حمایتی برای اوتیسمی ها

کار درمانی حرفه‌ای یک روش اصلی درمان برای افراد مبتلا به اختلال اوتیسم است که با همکاری متخصصین درمان حرفه‌ای و خانواده، به مراقبت و پشتیبانی از افراد مبتلا کمک می‌کند. کار درمانی بر مبنای توانمندسازی، بهبود و حفظ توانایی انجام فعالیت‌های روزمره و ارتباط با دیگران برای افراد مبتلا تمرکز دارد. یکی از نقش‌های مهم کار درمانی در درمان اوتیسم، ارزیابی سطح توسعه فرد است. درمان‌گران حرفه‌ای درمانی، با استفاده از ابزارهای ارزیابی مناسب، میزان توانمندی‌های جسمی، حسی، عاطفی و شناختی فرد را سنجیده و ارزیابی می‌کنند. بر اساس این ارزیابی‌ها، اقدامات درمانی مناسبی برای فرد تعیین می‌شود. در زیر در مورد اقدامات حمایتی در کار درمانی برای افراد مبتلا به اوتیسم توضیح می‌دهیم. تمرکز بر ادغام حسی و استراتژی‌های مبتنی بر حس در این روش، توجه به حس و حرکت بیمار با استفاده از فعالیت‌های مانند فشار دادن، چیدن، جنبش بدن و تمرینات تعادلی می‌باشد. این مداخله به کودکان اوتیسم کمک می‌کند تا در تمرکز حواس، تنظیم و واکنش به محیط اطراف خود به  شرایط بهتری دست یابند. تأکید بر سلامت روانی و روان‌شناسی این مداخله شامل کار با مشکلات روانی و روان‌شناختی مرتبط با اوتیسم است. متخصصان کار درمانی می‌توانند با استفاده از تکنیک‌های مانند تمرینات تنفس، تمرینات آرامش و استراتژی‌های مدیریت استرس به کودکان اوتیسم کمک کنند تا با مشکلات روانی خود مقابله کنند و بهتر شوند.  به کار بردن استراتژی‌ها و برنامه‌های توسعه احساسات و خودتنظیمی این شیوه به کودکان اوتیسم کمک می‌کند تا مهارت‌های احساسی و خودتنظیمی خود را بهبود بخشند. استراتژی‌های توسعه احساسات شامل تشویق کودکان به شناخت و بیان احساسات، توسعه مهارت‌های مدیریت خشم و اضطراب، و ارائه راهکارهای خودتنظیمی در مواجهه با موقعیت‌های مختلف است. سازماندهی گروه‌های همسال، مشارکت اجتماعی و فعالیت‌های بازی این مداخله بر ارتقای تعاملات اجتماعی کودکان اوتیسم تأکید دارد. بدین صورت که از طریق فعالیت‌های گروهی و بازی‌های همسال، کودکان می‌توانند مهارت‌های ارتباطی، همکاری و تعامل اجتماعی خود را تقویت کنند. ارتقای مهارت‌های خودمراقبتی به کودکان اوتیسم آموزش داده می‌شود که چگونه مهارت‌های خودمراقبتی مانند استحمام، تغذیه و آرایش را ارتقا بخشند.  یادگیری این مهارت‌ها به کودکان کمک می‌کند تا استقلال بیشتری در زندگی روزمره خود داشته باشند.

آیا رژیم غذایی می‌تواند بر اوتیسم تاثیر بگذارد؟

تأثیر رژیم غذایی بر اوتیسم موضوعی است که برای محققان و افرادی که با این اختلال مبتلا هستند، همواره جذابیت داشته است. در حال حاضر، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد رژیم غذایی می‌تواند بر برخی از علائم اوتیسم تاثیر داشته باشد، اما برای یافتن یک پاسخ قطعی نیاز به تحقیقات بیشتر و دقیق‌تر است. یک مقاله منتشر شده در سایت مرکز ملی اطلاعات پزشکی (PubMed Central)  با عنوان “The Effects of Dietary Interventions on Autism”، بررسی‌های متعددی را درباره تأثیر رژیم غذایی بر اوتیسم ارائه می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهند که برخی رژیم‌ها می‌توانند در برخی از علائم اوتیسم بهبود به همراه داشته باشند، اما این تأثیرات  ممکن است برای هر فرد متفاوت باشد. به عنوان مثال، رژیم کاهش گلوتن و کازئین (Gluten-(Free Casein-Free Diet)  که در آن مصرف غذاهای حاوی گلوتن (موجود در گندم و جو) و کازئین (موجود در محصولات لبنی) محدود می‌شود، بعضی از کودکان مبتلا به اوتیسم را می‌تواند بهبود بخشد. در مطالعات دیگر، رژیم کم‌سدیم، رژیم پرزینکتوز (High-Protein, Low-Carbohydrate Diet)  و رژیم‌های غنی از اسیدهای چرب امگا-3 نیز بررسی شده‌اند و تأثیرات مثبتی در علائم اوتیسم نشان داده‌اند. اما باید توجه داشت که نتایج این مطالعات همچنان محدود و متناقض هستند. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که رژیم غذایی تأثیری بر علائم اوتیسم ندارد و برخی دیگر نتایج مثبت گزارش کرده‌اند. همچنین، تأثیر رژیم غذایی بر اوتیسم ممکن است به عوامل مختلفی مانند سن، جنسیت، شدت علائم و وضعیت فیزیولوژیک هر فرد بستگی داشته باشد. در نظر داشته باشید که تغییرات رژیم غذایی ممکن است نتایج فوری و قطعی در بهبود علائم اوتیسم به همراه نداشته باشد. به عنوان مثال، در برخی موارد، تغییرات مثبت در علائم ممکن است به مرور زمان رخ دهد و نیاز به صبر و استمرار داشته باشد.

تفاوت بین اوتیسم و ADHD چیست؟

درک و فهم تفاوت علائم اختلال‌های، نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD)  و اوتیسم (ASD)  کمی پیچیده است. اوتیسم و ADHD دو اختلال نوروتوسایکولوژیکی جداگانه هستند، اما برخی از علائم آنها را می‌تواند به اشتراک بگذارند. اوتیسم معمولاً با مشکلات در ارتباطات اجتماعی، اختلالات در تعاملات اجتماعی و الگوهای تکراری رفتاری مشخص می‌شود. از سوی دیگر، ADHD به مشکلات در تمرکز، بیش فعالی و کنترل غریزه همراه است. هر دو اختلال می‌توانند همزمان در فردی رخ دهند و علائم مشابهی داشته باشند. در ادامه به بیان تفاوت‌ها می‌پردازیم.

• یکی از تفاوت‌های اصلی بین اوتیسم و ADHD در مورد کمبود توجه است. در ADHD، دشواری تمرکز بر یک موضوع برای مدت طولانی و کنترل حواس مشاهده می‌شود، در حالی که در اوتیسم، کمبود توجه به موضوعاتی که علاقه‌مندی ندارند و ارتباطات اجتماعی می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند.
• در مورد مهارت‌های ارتباطی نیز تفاوت‌های قابل توجهی بین اوتیسم و ADHD وجود دارد. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است صحبت کردن بیش از حد، نتوانند کنترل کلامشان را داشته باشند و به تأثیر کلامشان بر دیگران توجه نکنند. از سوی دیگر، کودکان با اوتیسم معمولاً دشواری در بیان احساسات و افکار خود دارند و ممکن است از حرکات و اشاره به منظور برقراری ارتباط استفاده نکنند.
• همچنین، در مورد روتین و ساختار نیز تفاوت‌هایی وجود دارد. کودکان مبتلا به ADHD به سرعت از ساختارهایی که برایشان جذاب نیستند خسته می‌شوند و علاقه‌مندی خود را از دست می‌دهند. در عین حال، کودکان اوتیسم به روتین و ساختار تأکید دارند و تغییرات در آن می‌تواند ناراحتی و عصبانیت آنها را به دنبال داشته باشد.

کودکان اوتیسم چه خصوصیاتی دارند؟

کودکان مبتلا به اوتیسم می‌توانند برخی از خصوصیات زیر را داشته باشند:

• کودکان اوتیسم ممکن است به صدای صدا زدن به اسمشان پاسخ ندهند.
• آنها ممکن است از برقراری تماس چشمی خودداری کنند.
• از پاسخ دادن به لبخند شما اجتناب کنند.
•  اگر با یک طعم، بو یا صدا مشخصی مواجه شوند که آن را نپسندند معمولا بسیار عصبانی می‌شوند.
• در آنان حرکات تکراری مانند جابجایی انگشتان یا تکان دادن بدن مشاهده می‌شود
• معمولا نسبت به سایر کودکان کمتر صحبت می‌کنند و کلمات کمتری بکار می‌برند.
• همچنین کمتر بازی های تخیلی انجام می‌دهند.
• به علاوه غالبا عبارت‌های یکسانی را تکرار می‌کنند.
• آن‌ها ممکن است به دیگران و حالات ذهنی یا احساساتشان توجه کمتری داشته باشند.
• کودکان اوتیسم ممکن است سبک صحبتی غیرمعمول داشته باشند.
• معمولا به موضوعات یا فعالیت‌های خاص علاقه بسیار شدید نشان می‌دهند.
• این کودکان در برقراری روابط دوستانه با مشکل مواجه می‌شوند و تمایل به تنها بودن دارند.
• در بیان احساسات خود راحت نیستند.

علائم اوتیسم در نوجوانان چیست؟

در نوجوانان، برخی علائم و نشانه‌های خاص می‌توانند به وجود آید که می‌تواند به والدین، معلمان و مراقبان کمک کند تا اوتیسم در نوجوانان را شناسایی کنند. در زیر، برخی از این علائم و نشانه‌ها را ذکر می‌کنیم.  مشکل در تعاملات اجتماعی و ارتباط

• دشواری در برقراری رابطه دوستی‌
• اشتباه در تشخیص نشانه‌ها و زبان بدن
• تفسیر اشتباه مکالمات
• ترجیح برقراری دوستی‌های آنلاین به جای روابط حضوری
• نقص در تماس چشمی
• اظهار نظر که “به جمع نمی‌پیوندم”

سختگیری و انعطاف‌ناپذیری در فکر (فکر کردن سیاه و سفید)

• مشکلات در پردازش حسی
• تجربه بار سنگینی از سر و صداهای محیطی مانند سر و صدای مدرسه
• ناتوانی در مقابله با صف‌ها و اتلاف زمان
• حساسیت به لمس
• مشکلات در برنامه‌ریزی و سازماندهی کارها، کیف و روز مدرسه

 مشکلات عاطفی

• عدم اعتماد به نفس
• مشکل در بیان و تشخیص احساسات خود
• درجه اضطراب بیش از حد نسبت به وضعیتی که آن را تحریک می‌کند
• حالت افسردگی و ناراحتی روحی
• تمایل به انزوا از دنیای بیرون

علائم اوتیسم در بزرگسالان چیست؟

علائم اوتیسم در بزرگسالان می‌تواند متفاوت باشد، اما برخی علائم متداول را در زیر بیان می‌کنیم. دشواری در درک افکار و احساسات دیگران

• مشکل در درک اینکه دیگران در چه فکری هستند یا چه احساسی دارند.
• اضطراب شدید در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی.
• دشواری در برقراری دوستی و تمایل به تنها بودن.
• به نظر رسیدن بی‌احترامی، بی‌اهمیتی یا بی‌توجهی کردن به دیگران بدون اینکه قصد این رفتارها را داشته باشند.
• دشواری در بیان احساسات شخصی خود.

 تفسیر حرف‌ها و عبارات به صورت حرف به حرف

• درک کلام به صورت حرف به حرف و عدم درک اصطلاحات یا طنزها.
• عدم درک شوخ‌طبعی‌ها
• پیوستگی به روال روزانه و ایجاد اضطراب شدید در صورت تغییر آن.

 علائم و رفتارهای تکراری

• عدم درک قوانین اجتماعی مانند قطع کردن صحبت‌های دیگران.
• اجتناب از تماس چشمی با دیگران.
• حساسیت زیاد به تماس بدنی از سوی دیگران یا عصبانیت شدید در صورت نزدیک شدن آنها.
• توجه به جزئیات کوچک، الگوها، بوها یا صداها که دیگران به آنها توجه نمی‌کنند.
• علاقه شدید به موضوعات یا فعالیت‌های خاص و علاقه به برنامه‌ریزی دقیق قبل از انجام آنها.

آیا بین زنان و مردان مبتلا به اوتیسم تفاوتی وجود دارد؟

بین زنان و مردان مبتلا به اوتیسم تفاوت‌هایی وجود دارد. در گذشته، اکتشاف و تشخیص اوتیسم بیشتر در مردان صورت می‌گرفته است و به همین دلیل، علائم اوتیسم در زنان به طور کلی کمتر شناخته می‌شدند. اما اکنون مطالعات نشان می‌دهند که اوتیسم در زنان نیز رخ می‌دهد و در برخی جوانب با اوتیسم در مردان تفاوت‌هایی وجود دارد. در ادامه در مورد تفاوت‌ها توضیح می‌دهیم.

• یکی از تفاوت‌های اصلی میان زنان و مردان مبتلا به اوتیسم در نحوه بروز و نمایش علائم است. زنان معمولا مهارت‌های اجتماعی و تعاملی بهتری دارند و در زندگی اجتماعی می‌توانند تعاملات بیشتری داشته باشند. آنها ممکن است بتوانند علائم اوتیسم را پنهان کنند و رفتارهای مناسب‌تری را نمایش دهند تا در جامعه بهتر جای بگیرند. این موضوع سبب تشخیص دیرهنگام یا عدم تشخیص اوتیسم در زنان می‌شود.
• علاوه بر این، زنان مبتلا به اوتیسم کمتر علائم تکراری نشان می‌دهند، به طوری که این علائم در مردان اوتیسمی بیشتر مشاهده می‌شود. همچنین، این زنان اغلب در درک احساسات و عواطف دیگران نسبت به مردان مبتلا به اوتیسم مشکل کمتری دارند و احتمالا بهتر بتوانند در موقعیت‌های اجتماعی متناسب عمل کنند.
• از طرف دیگر، تحقیقات نشان می‌دهد که زنان مبتلا به اوتیسم ممکن است با مشکلات روانشناختی، اضطراب و افسردگی مواجه شوند. همچنین، تشخیص اوتیسم در زنان ممکن است دشوارتر باشد زیرا علائم آنها کمتر به معیارهای تشخیصی متداول می‌خورند که برای مردان تعیین شده‌اند.

به طور کلی، تفاوت‌های بین زنان و مردان مبتلا به اوتیسم نشان می‌دهد که نیاز به توجه و آگاهی بیشتر در جامعه و حوزه تشخیص و پشتیبانی از زنان مبتلا به اوتیسم وجود دارد.

عوامل خطر ایجاد اوتیسم چیست؟

اوتیسم یک طیف از اختلالات بسیار پیچیده است و علائم متنوعی دارد که شدت آنها متفاوت است. به دلیل پیچیدگی این اختلال، عوامل ژنتیکی و محیطی متعددی در بروز آن نقش دارند. ژن‌ها به همراه تأثیرات محیطی می‌توانند در رشد کودک به نحوی که به اوتیسم منجر می‌شود، تأثیر بگذارند. در زیر به تعدادی از عوامل خطر ایجاد اوتیسم که شناخته شده هستند می‌پردازیم.

• کودکانی که دچار اختلالات ژنتیکی مانند سندرم فراگیل ایکس، سندرم داون و سندرم رت هستند، در مقایسه با دیگران، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اوتیسم هستند. ژن‌های مختلفی ممکن است در توسعه اختلال طیف اوتیسم نقش داشته باشند. به طور مثال اختلال ژنتیکی سندرم رت با اختلال ذهنی، کاهش رشد سرعت سر و از دست دادن استفاده از دست مرتبط است. تقریبا تنها در دختران رخ می‌دهد. عوامل ژنتیکی دیگر شامل جهش‌های ژنتیکی یا تغییرات ژنتیکی نیز می‌توانند موجب افزایش خطر اوتیسم در کودک ‌شوند. برخی جهش‌های ژنتیکی ممکن است به ارث رسیده باشند، در حالی که برخی دیگر به صورت تصادفی رخ می‌دهند. در بعضی موارد، ژن‌های دیگری در توسعه غیرطبیعی مغز یا تأثیر بر مسیرهای ارتباطی سلول‌های مغزی نقش دارند. بنابراین،  برخی از ژن‌های دیگر نیز می‌توانند شدت علائم را تعیین کنند.
• اگرچه تحقیقات قطعی برای اثبات این ادعا وجود ندارد، اما به نظر می‌رسد سن والدین به عنوان یک عامل خطر در اوتیسم دخیل باشد. کودکانی که از والدینی که دارای سن بالا هستند متولد می‌شوند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اوتیسم قرار می‌گیرند.
• کودکانی که با وزن تولد کم به دنیا می‌آیند، در خطر بروز اوتیسم قرار دارند.
• وجود برادر یا خواهر  مبتلا به اوتیسم خطر ابتلا به اوتیسم را برای کودک افزایش می‌دهد.
• نوزادانی که قبل از 26 هفته بارداری به دنیا می‌آیند، ممکن است خطر بالایی برای ابتلا به اوتیسم داشته باشند.
• اسکلروز توبروسیس، یک وضعیت است که در آن تومورهای خوش‌خیم در مغز تشکیل می‌شوند، ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد.
• پسران تقریبا چهار برابر احتمال بیشتری برای ابتلا به اوتیسم نسبت به دختران دارند.
• در یک خانواده، اگر یکی از فرزندان اوتیسم داشته باشد، خطر بارداری و زایمان فرزند دیگری با اوتیسم بالا است. همچنین امکان وجود مشکلات کوچکی در ارتباطات اجتماعی یا ارتباطات خود والدین یا خویشان کودک وجود دارد که معمولا با اختلال طیف اوتیسم همخوانی دارد.

علاوه بر عوامل فوق، عوامل زیر نیز ممکن است در توسعه اوتیسم نقش داشته باشند یا خطر آن را افزایش دهند. با این حال، تحقیقات در حال انجام است تا این ادعاها را قطعی کنند.

• مشکلات در طول بارداری
• چاقی در طول بارداری یا افزایش وزن بیش از حد در طول بارداری
• مصرف الکل یا سیگار در طول بارداری
• عفونت‌های ویروسی
• تماس با ترکیبات شیمیایی و زندگی در محیط‌های آلوده
• دیابت بارداری و استفاده از برخی داروهای ضد تشنج یا ضد صرع در طول
  [ بازدید : 4 ]

بازنویسی فرآیندی است که در آن یک متن اصلی با استفاده از عبارات مشابه و سایر متون جدید بازتولید و بازسازی می شود. از بازنویسی متن می توان برای تصحیح غلط املایی، بهبود توانایی خواندن و درک مطلب، ایجاد متن جدید و پاراگراف بندی صحیح اطلاعات مختلف استفاده کرد.

بازنویسی متن یکی از روش هایی است که در حوزه های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان مثال در زمینه تولید وب سایت، بازنویسی متن یکی از ابزارهای موثری است که برای بهبود رتبه سئو و موقعیت مکانی موتورهای جستجو استفاده می شود.

بازنویسی متن فارسی بسیار مهم است. تمایز عبارات و استفاده از چند کلمه در بازنویسی متن فارسی می تواند منجر به نوشتن با کیفیت بالاتر شود. از آنجایی که همه افراد توانایی خواندن و درک متون را ندارند، استفاده از عبارات ساده و کلمات کمیاب برای بازنویسی متن فارسی ضروری است.

بازنویسی متن فارسی نه تنها در بهبود کیفیت نوشتار بلکه در بهبود طرح کلی نوشته نیز موثر است. استفاده از عبارات مختلف، تأکید بر اصول قواعد نوشتاری و استفاده از ساختارهای نوشتاری متفاوت، متن جدیدی با کیفیت و درک بهتر تولید می کند.

برای رونویسی متن فارسی می توانید از ابزارهای آنلاین مانند Talkbot استفاده کنید. Talkbot متون را با استفاده از الگوریتم های هوش مصنوعی تجزیه و تحلیل می کند و سپس عبارات و کلمات مشابه و بازنویسی شده را تولید می کند. برای استفاده از Talkbot برای بازنویسی متن فارسی، می توانید صفحه بازنویسی متن فارسی را بررسی کنید.

از سوی دیگر، بازنویسی یک مقاله شامل جایگزینی عبارات و کلمات خاص با عبارات جدید است. این فرآیند متن اصلی را تغییر می دهد و خواندن، ارائه و درک متن را بهبود می بخشد.

بازنویسی متن روشی مفید برای اصلاح و بهبود متن است با این ابزار می توانید متنی را بازنویسی کنید تا برای خواننده مناسب تر و قابل فهم تر شود.

ترجمه متن فارسی با استفاده از ابزارهای آنلاین به راحتی قابل انجام است. به سادگی متن مورد نظر را وارد کنید و سپس متن بازنویسی شده را با استفاده از الگوریتم های هوش مصنوعی دریافت کنید.

آلزایمر چیست؟

بیماری آلزایمر یک بیماری ناشی از اختلال مغز است که می‌تواند باعث از دست رفتن حافظه کوتاه مدت و طولانی مدت، کاهش تمرکز و کاهش مهارت‌های تفکر شود. این بیماری به مرور زمان پیشرفت می‌کند و می‌تواند توانایی انجام ساده‌ترین کارها را نیز از افزایش بگیرد. افرادی که مبتلا به این بیماری هستند علائم خاصی را تجربه می‌کنند که توجه به آن‌ها به تشخیص به موقع این بیماری کمک می‌کند. این بیماری در حال حاضر سن مشخصی ندارد و حتی ممکن است افراد در سنین 30 الی 60 سالگی به آلزایمر زودرس مبتلا شوند که بسیار نادر است. در این مقاله قصد داریم هر آن چیزی که نیاز است در مورد بیماری آلزایمر بدانید را به شما توضیح دهیم. بهترین راه برای مقابله، پیشگیری و درمان این بیماری، بالا بردن اطلاعات در آن است. پس این مقاله جامع در مورد آلزایمر را از دست ندهید. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

دلایل ابتلا به آلزایمر

تا به امروز به طور دقیق مشخص نشده است که دلیل ابتلا به بیماری آلزایمر چیست؛ اما به طور کلی، زمانی که پروتئین‌های مغز مانند همیشه عمل نکنند و کار سلول‌های مغزی که نورون‌ها نامیده می‌شوند، مختل شود؛ احتمال بروز یک‌سری رویدادها افزایش پیدا می‌کند و ارتباط میان نورون‌ها از دست می‌رود. این موضوع در نهایت منجر به مرگ سلول‌های مغزی می‌شود و اختلالات زیادی را در مغز به وجود می‌آورد. با توجه به تحقیقات انجام شده مشخص شده است که دلیل ابتلا به بیماری آلزایمر می‌تواند ترکیبی از عوامل محیطی، ژنتیک و سبک زندگی باشد که همگی می‌توانند در طول زمان بر عملکرد مغز تاثیر بگذارند. در کمتر از 1 درصد از موارد مبتلا به بیماری آلزایمر، این بیماری ناشی از تغییرات ژنتیکی است که در چنین شرایطی این بیماری در سنین پایین‌تر شروع می‌شود. رشد بیماری آلزایمر سال‌ها قبل از نشان دادن اولین علائم آلزایمر شروع می‌شود. در ابتدا ناحیه‌ای از مغز که حافظه را کنترل می‌کند، درگیر می‌شود و نورون‌های آن ناحیه از بین می‌روند. سپس به مرور زمان مغز کوچک می‌شود و دیگر آن عملکرد اولیه را ندارد. بنابراین به طور خلاصه می‌توان دلایل احتمالی ابتلا به آلزایمر را به صورت زیر بیان کرد:

• تغییرات مرتبط با افزایش سن: یک‌سری تغییراتی مرتبط با افزایش سن به وجود می‌آیند که باعث کوچک شدن مغز، بروز التهاب و آسیب در رگ‌های خونی می‌شوند. این تغییرات می‌توانند به نورون‌ها آسیب وارد کنند و سایر سلول‌های مغز را نیز تحت تاثیر قرار گیرند.
• تغییرات در ژنتیک: ممکن است تغییراتی که در ژن‌ها وجود دارند به یکی از اعضای خانواده منتقل شوند. هر دو بیماری آلزایمر زودرس و دیررس می‌توانند به علت ژنتیک رخ بدهند.
• سبک زندگی: آلزایمر بیماری است که به دلیل تغییر در سبک زندگی رخ می‌دهد. قرار گرفتن در معرض آلاینده‌ها، بیماری‌های قلبی و عروقی، فشار خون بالا، دیابت و چاقی و ابتلا به سکته مغزی و قلبی احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند.

علائم ابتلا به آلزایمر

مهم‌ترین و اصلی‌ترین علامتی که نشان دهنده این بیماری است، از دست دادن حافظه می‌باشد. مشکل در یادآوری رویدادها و مکالمات اخیر از نشانه‌های این بیماری در ابتدای ابتلا هستند و به مرور زمان علائم این بیماری بدتر می‌شوند و علائم دیگری نیز با پیشرفت بیماری ایجاد خواهد شد. در ابتدا افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، ممکن است مشکلاتی در به خاطر سپردن چیزهای مختلف داشته باشند. با تشدید علائم آلزایمر، کم کم اطرافیان نیز متوجه علائم این بیماری می‌شوند و تغییرات به وجود آمده را حس می‌کنند. علائم ابتلا به بیماری آلزایمر می‌تواند در گروه‌های مختلفی طبقه‌بندی شود که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

از دست دادن حافظه

همه افراد ممکن است در برخی از مواقع دچار نقص حافظه شوند؛ اما افرادی که مبتلا به بیماری آلزایمر هستند، متوجه تشدید علائم از دست دادن حافظه خواهند شد. با گذشت زمان از دست دادن حافظه می‌تواند بر عملکرد افراد در محل کار یا خانه تاثیر زیادی داشته باشد. این دسته از افراد ممکن است با مشکلات زیر مواجه باشند.

• تکرار کردن جملات و سوالات بارها و بارها
• فراموش کردن مکالمات، رویدادها و قرارها
• قرار دادن وسایل در جاهای اشتباه
• گم شدن در جاهای آشنا
• فراموش کردن نام اعضای خانواده و اشیاء روزمره
• مشکل در به یاد آوردن کلمات مناسب برای وسایل مختلف
• عدم امکان شرکت در مکالمات و بیان افکار به صورت موثر

مشکل در تفکر و استدلال

بیماری آلزایمر می‌تواند باعث ایجاد مشکل در تمرکز و قدرت تفکر به خصوص در مفاهیم انتزاعی مانند اعداد شود. این دسته از افراد قادر به انجام کارهای خاصی به طور همزمان نیستند. کارهای مربوط به امور مالی مانند بررسی موجودی دسته چک‌ها، پرداخت به موقع حساب‌ها و … برای آن‌ها مشکل است.

مشکل در قضاوت و تصمیم گیری

بیماران مبتلا به آلزایمر ممکن است قدرت تصمیم گیری محدودی داشته باشند و دیگر مانند گذشته نتوانند در موقعیت‌های خاص روزمره قضاوت معقول داشته باشند. به طور مثال یک فرد ممکن است در محیط‌های اجتماعی انتخاب‌های نامناسبی داشته باشد. یا اینکه برای یک آب و هوای خاص به صورت نامناسب لباس بپوشد. قدرت مواجهه با شرایط خاص در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر سخت‌تر می‌شود. به طور مثال آن‌ها نمی‌دانند که باید چگونه در هنگام سوختن غذا روی اجاق گاز رفتار کنند یا اینکه تصمیم‌گیری در هنگام رانندگی برای آن‌ها سخت می‌شود. آن‌ها ممکن است برای انجام کارهای ساده مانند لباس پوشیدن، حمام کردن و یا رفتن به سرویس بهداشتی نیز دچار مشکل شوند.

تغییرات در شخصیت و رفتار

تغییراتی که در مغز افراد مبتلا به بیماری آلزایمر رخ می‌دهد، می‌تواند روی خلق و خو و رفتار افراد تاثیر زیادی داشته باشد. به طوری که معمولا افراد مبتلا به آلزایمر تغییرات زیر را در شخصیت و رفتار خودشان احساس می‌کنند.

• افسردگی
• از دست دادن علاقه به فعالیت‌های مختلف
• نوسانات خلقی
• گوشه گیر شدن و عدم حضور در اجتماع
• تغییرات در عادات خواب
• خشم و پرخاشگری
• از دست دادن مهارت‌ها
• هذیان گویی

آیا آلزایمر قابل پیشگیری است؟

اگرچه هنوز علت بروز بیماری آلزایمر به طور دقیق مشخص نشده است، اما این بیماری می‌تواند در اثر عوامل محیطی و ژنتیکی رخ دهد و به همین واسطه علائم متفاوتی را نیز به همراه دارد. واقعیت این است که پیشگیری از بیماری آلزایمر به سادگی امکان‌پذیر نیست. چون این بیماری در اثر ژنتیک و سیر طبیعی پیری رخ می‌دهد و نورون‌های مغزی را فعال می‌کند. با این حال سبک زندگی سالم می‌تواند تاثیر زیادی در پیشگیری از این بیماری داشته باشد. افرادی که زندگی سالم، به همراه ورزش روتین دارند و غذاهای مفید و غنی از آنتی اکسیدان‌های مختلف را میل می‌کنند، می‌توانند از بروز بیماری آلزایمر جلوگیری کنند. انجام ورزش‌های مغزی، داشتن شغل مناسب، عدم حضور در آلاینده‌های هوا و … نیز به پیشگیری از این بیماری کمک شایانی می‌کنند.

برای جلوگیری از پیشرفت آلزایمر چه باید کرد؟

در حال حاضر علم در حال پیشرفت زیادی در زمینه کاهش ریسک ابتلا به بیماری آلزایمر است و شواهد مختلفی را از تاثیر سبک زندگی سالم بر روی این بیماری ارائه کرده است. طبق مطالعات انجام شده، به نظر می‌رسد که ورزش منظم و مدیریت فشار خون می‌تواند خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهد. همچنین شواهد علمی زیادی وجود دارند که نشان می‌دهند رفتارهای سالم که باعث پیشگیری از سرطان، بیماری‌های قلبی و عروقی و دیابت می‌شوند؛ می‌توانند خطر زوال عقل را نیز کاهش دهند. اقدامات زیر می‌توانند برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری موثر باشند.

کاهش استرس

یکی از مهم‌ترین اقداماتی که می‌توانید برای پیشگیری از آلزایمر انجام دهید، کاهش استرس است. استرس خود عاملی برای مختل شدن عملکرد مغز است. اگر در طول روز استرس شدیدی را تجربه می‌کنید، ممکن است نیاز به مراجعه به یک روانشناس داشته باشید.

داشتن خواب کافی و منظم

داشتن خواب منظم و کافی می‌توان باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری فراموشی شود و به عملکرد بهتر مغز کمک کند. بنابراین حداقل هر شب به مدت 7 الی 9 ساعت بخوانید.

دوری از دخانیات

اگر سیگار می‌کشید، بهتر است که برای جلوگیری از زوال عقل از سیگار یا دخانیات دیگر استفاده نکنید و علاوه بر آن به سلامت قلب و ریه خودتان توجه ویژه‌ای داشته باشید.

کنترل بیماری‌های زمینه‌ای

در صورت داشتن بیماری‌های زمینه‌ای همچون دیابت، فشار خون بالا، چربی خون بالا و مشکلات قلبی و عروقی، حتما برای درمان آن‌ها اقدام کنید. در صورت درمان چنین بیماری‌هایی، احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر نیز کاهش پیدا می‌کند.

داشتن رژیم غذایی سالم

غذاهای تازه، روغن‌های مفید و غنی از ترکیبات مغذی از جمله روغن زیتون و کنجد، غذاهای دریایی و دارای چربی‌های اشباع می‌توانند به پیشگیری از بیماری آلزایمر کمک زیادی کنند. غذاهایی که حاوی ویتامین E و چربی‌های امگا 3 هستند، می‌توانند به درمان آلزایمر کمک کنند.

داشتن زندگی اجتماعی فعال

فعالیت در اجتماع و معاشرت با دیگران، می‌تواند بهترین راهکار برای درمان بیماری آلزایمر باشد. با دوستان و عزیزان خودتان در ارتباط باشید و یک زندگی اجتماعی فعال و بدون سکون داشته باشید.

ورزش کردن روزانه

مهم‌ترین اقدام برای پیشگیری از آلزایمر ورزش کردن است. هر روز ورزش منظم داشته باشید. سعی کنید که ورزش‌هایی که به آن‌ها علاقه‌مند هستید را به صورت روزانه انجام دهید تا هم روحیه بهتری داشته باشید، هم عملکرد قلب و مغز خودتان را بهبود ببخشید.

انجام ورزش‌های مغزی

برای جلوگیری از ابتلا به زوال عقل، باید از مغز خودتان کار بکشید. بازی‌های فکری انجام دهید و به طور مدام در حال یادگیری چیزهای جدید باشید. تمرین حفظ کردن انجام دهید. کارهای مختلفی همچون رقصیدن، شطرنج و تخته نرد را به صورت روزانه انجام بدهید. نواختن موسیقی نیز می‌تواند به شما برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری کمک کند.

در حین آلزایمر چه اتفاقی برای مغز می‌افتد؟

تغییرات میکروسکوپی در مغز مدت‌ها قبل از اینکه اولین علامت آلزایمر را مشاهده کنید، رخ می‌دهد. مغز ما دارای 100 میلیارد سلول عصبی به نام نورون است که هر یک از سلول‌های عصبی می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند تا یک شبکه ارتباطی خاصی را در مغز شکل بدهند. هر گروه از سلول‌های عصبی وظایف خاصی را برعهده دارند. بعضی از آن‌ها درگیر تفکر، یادگیری و به خاطر سپردن هستند و بعضی دیگر به انسان برای بو کردن، شنیدن و دیدن کمک می‌کنند. سلول‌های مغزی مانند یک کارخانه عمل می‌کنند. اطلاعات را دریافت و پردازش می‌کنند و اطلاعات اضافی را دور می‌ریزند. در صورتی که عملکرد این کارخانه‌ها در مغز مشکل پیدا کند، سلول‌های مغزی نمی‌توانند عملکرد مناسبی داشته باشند. زمانی که یک سری از سلول‌های مغزی به دلیل ابتلا به آلزایمر به درستی عمل نمی‌کنند، عملکرد سایر سلول‌های مغزی نیز دچار مشکل می‌شود. با گسترش آسیب در مغز، سلول‌ها توانایی خودشان را برای انجام وظایف خود از دست می‌دهند و در نهایت می‌میرند و تغییرات غیرقابل بازگشت در مغز ایجاد می‌شوند. دانشمندان معتقد هستند که پلاک‌ها و گره‌ها نقش مهمی در ابتلا به بیماری آلزایمر دارند. در واقع این پلاک‌ها و گره‌ها هستند که به نوعی باعث مسدود کردن ارتباط بین سلول‌های عصبی و اختلال در فرآیندهای سلول‌ها می‌شوند. تخریب و مرگ سلول‌های عصبی باعث نارسایی حافظه، تغییرات شخصیتی، مشکلات مختلف برای انجام کارهای روزانه و مشاهده علائم بیماری آلزایمر می‌شود.

چه انتظاری باید از فرد مبتلا به آلزایمر داشت؟

فرد مبتلا به بیماری آلزایمر فقط مسائل مختلف را فراموش نمی‌کند، بلکه با مشکلات مختلف دیگری نیز مواجه می‌شود که شناخت آن‌ها به افراد مراقبت کننده از بیماران مبتلا به آلزایمر کمک زیادی می‌کند. واقعیت این است که باید انتظار پیشرفت بیماری آلزایمر را در افراد مبتلا به این بیماری داشته باشید. این بیماری به مرور زمان رشد می‌کند و حتی باعث می‌شود که توانایی فرد برای انجام کارهای مختلف تحت تاثیر قرار گیرد. افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است کم کم توانایی خودشان را برای انجام تصمیم‌گیری از دست بدهند. آن‌ها ممکن است قادر به برنامه ریزی برای غذا پختن، حمام رفتن و … نداشته باشند. در هنگام رانندگی و انجام کارهای فکری آن‌ها نمی‌توانند به صورت آنی عمل کنند و احتمالا با مشکل مواجه می‌شوند. کم کم قدرت تمرکز برای انجام کارهای روزمره نیز در این دسته از افراد کاهش پیدا می‌کند و ممکن است دیگر بیماران مبتلا به آلزایمر قادر به انجام کارهای روزمره خودشان نباشند. علاوه بر اینکه بیماران مبتلا به آلزایمر توانایی به یاد آوردن بسیاری از چیزها را ندارند، ممکن است با مشکلات دیگری نیز مواجه شوند. پرخاشگری و روحیه نامناسب از جمله مشکلاتی هستند که در اثر ابتلا به این بیماری رخ می‌دهند. علاوه بر این موارد ممکن است بیماران به دلیل کمبود اعتماد به نفس با مشکلاتی همچون افسردگی نیز مواجه شوند و دیگر از نظر روحی نیز نتوانند با بیماری خود مقابله کنند. در این میان انجام هر اقدامی توسط فرد مبتلا به این بیماری طبیعی است؛ چون در اثر شدت گرفتن بیماری برخی از کارها دست افراد مبتلا به بیماری آلزایمر نمی‌باشد.

آلزایمر چگونه زندگی روزمره ما را تغییر می‌دهد؟

بسیاری از افراد تصور می‌کنند که آلزایمر فقط به معنای فراموشی است و افرادی که این بیماری را تجربه می‌کنند، در معرض فراموشی قرار می‌گیرند؛ اما واقعیت این است که با پیشرفت این بیماری کم کم سلول‌های مغزی توانایی خودشان را برای انجام کارهای مختلف از دست می‌دهند و نمی‌توانید مانند گذشته روی امور مختلف تمرکز کنید. ممکن است قادر به انجام چند کار به صورت همزمان نباشید. خستگی جسمی و روحی از جمله علائم این بیماری هستند که در اثر کاهش عزت نفس و اعتماد به نفس رخ می‌دهند. بیماری آلزایمر درد جسمی را به همراه ندارد و می‌توانید مهارت‌های خاصی را مانند آواز خواندن، انجام کارهای روزمره معمولی و … را حتی با وجود ابتلا به این بیماری در خودتان حفظ کنید. خلاصه بگوییم که آلزایمر با وجود اینکه یک بیماری نگران‌کننده است؛ اما اگر بتوانید به درستی آن را با دارو، سبک زندگی سالم، ورزش و … مدیریت کنید، می‌توانید به زندگی عادی خودتان ادامه دهید. فقط کافیست که با این بیماری کنار بیایید و همواره سعی در مقابله با آن داشته باشید.

آیا ورزش کمکی به درمان آلزایمر می‌کند؟

تحقیقات انجام شده نشان می‌دهند که ورزش منظم می‌تواند خطر ابتلا به بیماری زوال عقل را حدود 28 درصد کاهش دهد. با این حال اینکه ورزش چه تاثیری روی درمان بیماری آلزایمر دارد به طور دقیق مشخص نیست؛ اما همانطور که اشاره کردیم برای جلوگیری از تشدید علائم آلزایمر، احساس مفید بودن در اجتماع بسیار مهم است که این احساس می‌تواند با ورزش کردن بدست بیاید.   بیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن افرادی که به صورت روزانه ورزش جسمی دارند، به سلامت بدنی خودشان کمک زیادی می‌کنند. تمرکز را در ذهن و مغز افزایش می‌دهند و علائم افسردگی ناشی از آلزایمر و فراموشی را نیز کاهش می‌دهند. بنابراین افرادی که مبتلا به این بیماری هستند، بهتر است که در کنار مصرف غذاهای مفید و پر از ویتامین و آنتی اکسیدان‌های مختلف، از ورزش کمک بگیرند و به صورت روزانه ورزشی که دوست دارند را انجام دهند.

آلزایمر چگونه درمان می‌شود؟

تا به امروز به طور دقیق مشخص نشده است که چگونه می‌توان آلزایمر را به عنوان یک بیماری ناشی از مرگ سلول‌های مغزی درمان کرد. اکثر روش‌های درمانی بیماری آلزایمر در حال حاضر بیشتر روش‌های کنترل این بیماری هستند و بهتر است که افراد مبتلا به این بیماری این واقعیت را بپذیرند که برای درمان راهی به غیر از کنترل و مدیریت علائم این بیماری ندارند. بهترین روش‌های درمان آلزایمر، روش‌هایی‌اند که بتوانند علائم این بیماری را کنترل کنند و از شدت گرفتن علائم آلزایمر جلوگیری کنند. مصرف داروهای مناسب، رعایت رژیم غذایی خوب و همچنین انجام ورزش می‌توانند به درمان این بیماران کمک کنند. در ادامه شما را با روش‌های درمان آلزایمر آشنا می‌کنیم تا اگر مبتلا به این بیماری هستید یا یکی از عزیزان شما در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند، بتوانید علائم آن‌ها را کنترل کنید.

درمان آلزایمر با داروها

داروها می‌توانند علائم ناشی از کاهش عملکرد حافظه و تغییرات شناختی را بهبود ببخشد. در حال حاضر دو نوع دارو برای درمان آلزایمر مورد استفاده قرار می‌گیرند که هر کدام عملکرد متفاوتی دارند.

مهار کننده‌های کولین استراز

این داروها می‌توانند سطح ارتباط سلول‌های مغزی را با یکدیگر تقویت کنند. در واقع این سلول‌ها مانند یک پیام رسان شیمیایی عمل می‌کنند و می‌توانند در اثر بیماری آلزایمر در مغز تحلیل بروند. معمولا افرادی که این داروها را مصرف می‌کنند، علائم بهبودی جزئی را در خود مشاهده می‌کنند. این داروها می‌توانند علائم رفتاری مختلف مانند بی قراری، افسردگی و … را نیز کاهش دهند.

  ممانتین

دسته دیگری از داروهای موجود برای درمان آلزایمر، ممانتین‌ها هستند. این دارو می‌تواند پیشرفت علائم بیماری آلزایمر را از متوسط تا شدید کندتر کند. گاهی اوقات این دارو در ترکیب با مهار کننده‌های کولین استراز مصرف می‌شوند تا اثربخشی خوبی برای درمان افراد مبتلا به بیماری آلزایمر داشته باشد.

 کنترل بیماری آلزایمر در یک محیط امن و حمایتی

بهترین روش درمانی بیماری آلزایمر این است که محیطی امن و حمایتی برای فرد مبتلا به آلزایمر به وجود آورده شود. مراقبین بیمار باید بتوانند روتین زندگی فرد بیمار را حفظ کنند و به او برای داشتن یک سبک زندگی سالم به همراه رژیم غذایی مناسب کمک کنند. این اقدامات می‌توانند به مدیریت علائم بیماران مبتلا به آلزایمر کمک زیادی کنند که از جمله این اقدامات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• یک چک لیست روزانه برای پیگیری دوزهای مصرف داروها تعیین کنید تا بیماران بتوانند راحت‌تر داروهای مورد نیاز روزانه خود را مصرف کنند.
• سعی کنید که بار انجام امور مالی و مدیریت آن‌ها را روی دوش افراد مبتلا به آلزایمر نگذارید.
• روی تلفن همراه فرد مبتلا به آلزایمر یک برنامه برای ردیابی موقعیت مکانی داشته باشید.
• از یک تقویم یا تخته سفید برای پیگیری برنامه‌های روزانه فرد استفاده کنید و عادات فرد را نیز مورد بررسی قرار دهید.
• محیط خانه را امن کنید. وسایلی که باعث ایجاد شلوغی شده‌اند را حذف کنید. فرش‌های ایمن روی زمان قرار دهید و نرده‌های محکمی را برای پله‌ها و حمام‌ها نصب کنید.
• تعداد آینه‌های داخل منزل را کاهش دهید؛ چون افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است تصاویر موجود در آینه را گیج کننده و ترسناک ببینند.
• مطمئن شوید که فرد مبتلا به آلزایمر کارت شناسایی همراه دارد تا در صورت گم شدن او، بتوانید او را پیدا کنید.
• عکس‌های قدیمی و اشیاء معنی‌دار را در اطراف منزل نگهدارید و اجازه دهید تا فرد مبتلا به آلزایمر با نگاه کردن به آن‌ها یاد گذشته بیفتد.

نقش فرد مراقبت کننده از بیمار مبتلا به آلزایمر

فرد مراقبت کننده از بیمار مبتلا به آلزایمر تاثیر زیادی روی رفتارها، نظرات و همچنین کیفیت زندگی بیمار دارد. افرادی که بتوانند به خوبی با بیماران برخورد کنند، می‌توانند روحیه آن‌ها را بهبود ببخشند و از طرفی کیفیت زندگی خود و عزیزان خودشان را افزایش می‌دهند. با توجه به اهمیت نقش مراقبت کننده از بیمار مبتلا به بیماری فراموشی، لازم است که مراقبت‌کنندگان از راهکارهای مناسب برای ارائه خدمات بهتر به بیماران کمک بگیرند تا بتوانند مسئولیت خود را به بهترین شکل اجرا کنند. در ادامه به نقش افراد مراقبت کننده از بیماران مبتلا به آلزایمر اشاره می‌کنیم و راهکارهای مفید برای ارائه مراقبت‌های بهتر به این بیماران را توضیح می‌دهیم.

1.     یادگیری در مورد بیماری آلزایمر

یکی از مهم‌ترین اقداماتی که باید برای ارائه خدمات بهتر به بیماران آلزایمر انجام دهید، این است که در مورد این بیماری بیشتر بدانید. این بیماری یک بیماری پیشرونده است که علائم آن به مرور زمان بدتر می‌شوند و ممکن است احساس کنید که دائما با چالش‌های جدیدی مواجه هستید. درک در مورد این بیماری و اینکه باید چه انتظاراتی از فرد بیمار داشته باشید، به شما برای مراقبت از بهتر بیمار کمک می‌کنند. بنابراین حتما مطالعه بیشتری در مورد این بیماری، مراحل تشدید آن و راه‌های جلوگیری از تشدید آن بخوانید تا بتوانید راحت‌تر به این بیماران کمک کنید.

2.     ایجاد روتین مناسب برای بیمار

یکی از راه‌های مراقبت از بیمار مبتلا به آلزایمر برای کاهش علائم این بیماری، ایجاد یک روتین مناسب است. سعی کنید که یک روتین روزانه ثابت برای تقویت حس آشنایی فرد مبتلا به این بیماری استفاده کنید. بیماران مبتلا به فراموشی نمی‌توانند مانند افراد عادی با شرایط جدید خود را تطبیق دهند. به همین خاطر اعمال تغییرات تدریجی می‌تواند بسیار به آن‌ها کمک کند تا زندگی آرام‌تر و باکیفیت‌تری داشته باشند.

3.     برنامه‌ریزی برای انجام فعالیت‌ها

برای اینکه بتوانید راحت‌تر از عزیز خودتان که مبتلا به بیماری آلزایمر است مراقبت کنید، باید برای انجام فعالیت‌ها برنامه‌ریزی مناسبی داشته باشید. به طور مثال برای گوش دادن موسیقی، ورزش کردن، پیاده روی رفتن و یا تمرین روزانه یک برنامه روزانه داشته باشید. در این صورت هم به خودتان هم به فرد مبتلا به این بیماری کمک خواهید کرد.

4.     داشتن ارتباط مداوم

یکی از بدترین عوارض بیماری آلزایمر برای افراد مبتلا، کاهش توانایی این افراد به برقراری ارتباط است. اگرچه این مشکل می‌تواند در همه افراد مبتلا به بیماری آلزایمر رخ بدهد، اما این موضوع نباید باعث شود تا افراد و اعضای خانواده ارتباط خودشان را با بیمار کاهش دهند. افراد بیمار ممکن است در به خاطر سپردن برخی از کلمات خاص مشکل داشته باشند یا اینکه در وسط صحبت کردن تمرکز خود را از دست بدهند. سعی کنید که با بیماران ارتباط چشمی برقرار کنید. در صورت نیاز دست آن‌ها را بگیرید. با صدایی آرام با او صحبت کنید و در صورت نیاز از او سوالاتی بپرسید که جواب بله یا خیر دارند. با تداوم گفتگو و صحبت کردن با بیمار می‌توانید از کاهش توانایی فرد برای صحبت کردن جلوگیری کنید.

5.     تنظیم یک رژیم غذایی مناسب

برای اینکه بتوانید به بیماران مبتلا به زوال عقل کمک کنید و علائم این بیماری را در آن‌ها کاهش دهید، باید یک رژیم غذایی مناسب برای این دسته از بیماران در نظر بگیرید. یک رژیم غذایی مغذی، متعادل و هیدراته می‌تواند برای بیماران مبتلا به زوال عقل بسیار مفید باشد. یکی از موضوعاتی که باید به آن توجه داشته باشید این است که بیماران مبتلا به آلزایمر ممکن است قادر به انجام آشپزی نباشند یا اینکه یادشان برود کدام غذا را چگونه طبخ می‌کردند. از طرفی آن‌ها ممکن است به خاطر نیاورند که آخرین بار چه زمانی غذا میل کرده‌اند. با شدت گرفتن بیماری ممکن است بیماران در جویدن و بلع نیز مشکل پیدا کنند و حتی توانایی بوییدن و چشیدن غذاها را نداشته باشند. بنابراین مراقب این بیماران باید حتما رژیم غذایی حاوی سبزیجات، میوه‌ها، پروتئین، آنتی اکسیدان‌ها را برای آن‌ها برنامه ریزی کنند.

6.     تقویت عزت نفس

افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند، احتمالا با کاهش عزت نفس و اعتماد به نفس خود مواجه می‌شوند. یکی از اقداماتی که می‌توانید برای مراقبت بهتری از این دسته از بیماران انجام دهید، تقویت عزت نفس آن‌ها است. سعی کنید که با راهکارهای زیر اعتماد به نفس بیماران را افزایش دهید.

• بر انجام کارهایی که فرد قادر به انجام آن‌ها است، تمرکز کنید.
• برای چیزی که توسط بیماران به شما ارائه می‌شوند، ارزش قائل باشید و با یک لبخند از آن‌ها حمایت کنید.
• از عکس‌ها برای یادآوری موفقیت‌های فرد استفاده کنید تا او متوجه شود که روزی در جامعه مفید بوده است.
• از صحبت کردن با بیمار مبتلا به زوال عقل اجتناب نکنید و سعی کنید که او را در مکالمات شرکت دهید.
• سعی کنید که خواسته‌های بیماران را درک کنید و در صورت امکان به خواسته‌های آن‌ها عمل کنید.

7.     تشویق کردن بیماران به انجام اقداماتی بهداشتی

افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است در برابر شستشو، تعویض لباس و سایر اقدامات بهداشتی از خود مقاومت نشان دهند. از طرفی آن‌ها تمایل دارند که کارهای شخصی بهداشتی خود را مطابق با روتین گذشته انجام دهند. مراقبت کنندگان بیماران مبتلا به فراموشی می‌توانند بیماران را به انجام کارهای زیر تشویق کنند تا هم اعتماد به نفسشان را افزایش دهند، هم توانایی آن‌ها را برای انجام کارهای روزمره چندین برابر کنند.

• کارهای شخصی مانند مسواک زدن را به همراه بیماران انجام دهید.
• در صورت نیاز به بیمار کمک کنید تا اصلاح صورت را انجام دهد.
• لباس‌هایی که قرار است فرد بیمار در طول روز بپوشد را به ترتیب بچینید.
• زمان بیشتری را به بیماران جهت انجام اقدامات بهداشتی اختصاص دهید.

8.     ایمن نگه داشتن بیماران مبتلا به آلزایمر

مراقبت کننده از بیمار باید قبول کند که شرایط بیمار با گذشته متفاوت است و باید برای مراقبت از او زمان بیشتری بگذارد؛ اما باز هم مراقبت‌کنندگان نمی‌توانند در هر زمان و هر لحظه همراه بیماران باشند و این موضوع ایجاب می‌کند که از بروز حوادث مختلف با ایمن نگه داشتن بیماران مبتلا به آلزایمر کمک کنند. گاهی اوقات تغییراتی که در اثر این بیماری در افراد رخ می‌دهد می‌تواند آن‌ها را در معرض خطرات زیادی قرار دهد.  می‌توانید روی گوشه‌های تیز مبلمان وسایل ایمنی قرار دهید. نوارهای رنگی روشن در لبه پله‌ها بگذارید تا در هنگام پایین و بالا رفتن از پله‌ها به این نوارهای رنگی توجه داشته باشند. روی اجاق گاز قفل ایمنی نصب کنید. کفش‌های محکم و ایمن را برای بیمار تهیه کنید. اگر فرد بیمار هنوز رانندگی می‌کند، به او گوشزد کنید که ممکن است رانندگی برای او خطرناک باشد.

نکات مهم برای مراقبت‌کنندگان از بیماران آلزایمری

تغییراتی که در بیماران مبتلا به آلزایمر ایجاد می‌شوند، می‌توانند برای شما نگران کننده باشند. شاید احساس کنید که باید تمام وقت و تلاش خودتان را برای مدیریت بیماران بگذارید و برای این کار نیز خودتان را فدا می‌کنید. متاسفانه برخی از مراقبت کنندگان از بیماران آلزایمری پس از مدتی خودشان نیز نیاز به مراقبت دارند. بنابراین، بهتر است که برای پیشگیری از خستگی جسمی و روحی خودتان حتما نکات زیر را در نظر بگیرید.

صحبت در مورد نگرانی‌ها و چالش‌های موجود

نگهداری و مراقبت از بیماران کار ساده‌ای نیست و تنش روحی و جسمی زیادی را به افراد وارد می‌کند. به عنوان مراقبت کننده از یک فرد دارای بیماری آلزایمر به شما حق می‌دهیم که نیاز به سخت گفتن با دیگران داشته باشند. بنابراین برای رفع نا امیدی و ترس‌های خودتان می‌توانید با دیگران صحبت کنید.

درخواست کمک از دیگران

اگر پدر یا مادر شما آلزایمر دارند و می‌خواهید از آن‌ها مراقبت کنید، همیشه این نکته را مد نظر داشته باشید که گاهی ممکن است نیاز داشته باشید که از دیگران کمک بگیرید. سعی کنید که وظایف خودتان را با دیگران به اشتراک بگذارید. برای خودتان یک زمان خالی جهت ورزش کردن در نظر بگیرید و از دیگران بخواهید که در آن زمان مراقبت بیمار شما باشند.

داشتن خواب کافی

برای مراقبت از بیمار مبتلا به آلزایمر باید خواب کافی شبانه داشته باشید. هر شب به مدت 7 الی 9 ساعت خواب کافی داشته باشید تا سطح انرژی شما در طول روز افزایش پیدا کند. همچنین سعی کنید که حداقل به مدت 150 دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط در هفته داشته باشید تا وضعیت جسمی شما نیز بهبود پیدا کند.

حمایت از سلامت روحی

به عنوان مراقبت کننده از یک بیماری که روز به روز ممکن است کارهای جدیدی انجام دهد، احتمالا در معرض افسردگی قرار می‌گیرید. اگر احساس می‌کنید که سلامت روان شما تحت تاثیر قرار گرفته است، می‌توانید با مراجعه به یک مشاور تخصصی برای کنترل اضطراب و افسردگی به خودتان کمک کنید.

چالش‌های مراقبت از بیمار مبتلا به آلزایمر

مراقبت از بیمار مبتلا به آلزایمر می‌تواند چالش‌های زیادی را به همراه داشته باشد که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به علائم افسردگی اشاره کرد. در واقع افرادی که متوجه بیماری خودشان می‌شوند، خیلی زود احساس شرمندگی و ناراحتی می‌کنند و این موضوع می‌تواند باعث ایجاد افسردگی در افراد شود. علاوه بر آن، بیماران مبتلا به آلزایمر ممکن است پرخاشگر شوند و علائم بیماری دو قطبی را تجربه کنند. این شرایط کاملا طبیعی است و ناشی از بیماری آن‌ها است. کم کم با شدت گرفتن بیماری، میزان فراموشی بیماران مبتلا به آلزایمر افزایش پیدا می‌کند و این دسته از بیماران در معرض خطر گم شدن قرار می‌گیرند. باید حتما آدرس به همراه این بیماران باشد تا اگر روزی بدون دلیل از منزل خارج شدند و نتوانستند منزل را پیدا کنند، با وجود آدرس دیگران قادر به کمک کردن به آن‌ها باشند. فراموشی نام‌های اعضای خانواده نیز از دیگر چالش‌های نگهداری از فرد مبتلا به این بیماری است. بهتر است که برای یادآوری نام‌های اعضای خانواده، برای آن‌ها عکس تهیه کنید و در زیر هر یک از عکس‌های اعضای خانواده نام آن‌ها را بنویسید.

آیا آلزایمر می‌تواند دلیل مرگ باشد؟

بیماری آلزایمر در سنین مختلف در حال حاضر هفتمین علت مرگ و میر در جهان است. بسته به زمان تشخیص بیماری، طول عمر هر یک از بیماران مبتلا به آلزایمر متفاوت است. در صورتی که افراد در سنین بالای 80 سال بیماری خود را تشخیص دهند، ممکن است کمتر از 5 سال عمر کنند؛ ولی اگر این بیماری در سنین پایین‌تر تشخیص دهد، احتمال مرگ و میر آن نیز کاهش پیدا می‌کند و حتی ممکن است افراد پس از تشخیص بیماری به مدت 10 سال نیز عمر کنند. هنوز به طور دقیق مشخص نیست که آلزایمر چگونه باعث جلو انداختن زمان مرگ افراد می‌شود؛ اما به نظر می‌رسد که این بیماری به دلیل اینکه باعث مختل کردن عملکرد مغز می‌شود و نوعی زوال عقل محسوب می‌گردد، می‌تواند به مرور زمان مشکلات زیاد جسمی را به وجود آورد. امید است که در سال‌های آینده پیشرفت‌های چشمگیری برای درمان بیماری آلزایمر روی کار بیاید تا بتوان با خیالی آسوده این بیمار را حتی در سنین بالا درمان کرد و طول عمر افراد مبتلا به آلزایمر را افزایش داد.

آیا آلزایمر درد دارد؟

همانطور که علائم بیماری آلزایمر را به شما توضیح دادیم، این بیماری باعث ایجاد درد نمی‌شود و فقط عملکرد صحیح مغز را دچار مشکل می‌کند. بنابراین افرادی که این بیماری را تجربه می‌کنند، از نظر جسمی هیچ دردی را تجربه نمی‌کنند. فقط ممکن است از نظر روحی دچار مشکلات روحی خاصی همچون افسردگی، استرس و اضطراب و … باشند که باید حتما این علائم را کنترل کرد. بنابراین آلزایمر باعث ایجاد مشکلات جسمی و درد در بیماران مبتلا نخواهد شد و فقط افراد ممکن است با علائمی که در این مقاله به آن‌ها اشاره کردیم، مواجه شوند. بررسی دقیق علائم، درمان به موقع آلزایمر، مراجعه منظم به پزشک و در نظر گرفتن روش‌های درمانی مناسب به کنترل این بیماری کمک بسیار زیادی می‌کند.

متن آهنگ یوسف زمانی سفرای دوتایی یدونه باشی خدایی

یکی برسه به دادم دلمو به یکی دادمMusicdel | موزیکدل

از خوبای روزگاره عاشقی همین یه باره

مثل اونو کسی نداره

سفرای دوتایی یکی باشه خدایی

حرف زدناش قشنگه با هیشکی نمیجنگه

همیشه صاف و یه رنگه

عشق منه اینو چشمام داره فریاد میزنه

توی هر کاری بگی عین منه

چپ میره راست میره هی دل میبره

هرجا برم واسه ی دیدن اون گل میخرم

دارو ندارمو پاش میذارم

جز خودش با هیچکسی کار ندارم

یکی برسه به دادم دلمو به یکی دادم

از خوبای روزگاره عاشقی همین یه باره

مثل اونو کسی نداره

سفرای دوتایی یکی باشه خدایی

حرف زدناش قشنگه با هیشکی نمیجنگه

همیشه صاف و یه رنگه

دوتا کهکشون خوشگل توی چشاش داره

یه شب زیبای آروم تو چشاش داره

توی هر حالتی منو تنها نمیذاره

خیلی با معرفته خیلی مرام داره

یکی برسه به دادم دلمو به یکی دادم

از خوبای روزگاره عاشقی همین یه باره

مثل اونو کسی نداره

سفرای دوتایی یکی باشه خدایی

حرف زدناش قشنگه با هیشکی نمیجنگه

همیشه صاف و یه رنگه

عشق منه اینو چشمام داره فریاد میزنه

توی هر کاری بگی عین منه

چپ میره راست میره هی دل میبره

هرجا برم واسه ی دیدن اون گل میخرم

دارو ندارمو پاش میذارم

جز خودش با هیچکسی کار ندارم

https://musicdel.ir/single-tracks/157701/

قدمت موسیقی سنتی ایران به قبل از میلاد مسیح می رسد و نسل به نسل و دست به دست در بین مردم منتقل شده است تا اینکه قطعاتی که مورد پسند عموم بود هنوز وجود دارد و به سبک امروزی تبدیل شده است. در ایران باستان سه نوع موسیقی سنتی وجود داشت که شامل موسیقی آیینی یا مذهبی، موسیقی محلی و موسیقی رزمی می شود.

تعریف کلی موسیقی سنتی

رواج موسیقی در ایران به مهاجرت آریایی ها به این سرزمین برمی گردد و آثاری از این دوره نشان می دهد که قدمت خنیا به عنوان موسیقی در ایران به چندین هزار سال می رسد. ساز "باربت" یکی از اولین آلات موسیقی ایران است که تاریخ ساخت آن به 800 سال قبل از میلاد مسیح می رسد.

در دوره هخامنشیان از موسیقی ایرانی در مراسم مذهبی و همچنین دربارهای رسمی استفاده می شد. اصطلاحات خنیا و خنیاگری از زمان ساسانیان به بعد در ایران رواج یافت و باربد در این دوره تاریخی به عنوان یکی از اولین آهنگسازان خاورمیانه یکی از اولین مدیران موسیقی را به نام خسروانی اختراع کرد. .

در واقع سبک موسیقی سنتی به فرهنگ و موسیقی ای اطلاق می شود که از سنت نشات می گیرد و در طول زمان به شکل امروزی خود تکامل یافته است. همچنین لازم به ذکر است که موسیقی سنتی ایرانی و موسیقی محلی ایرانی نیز در این دسته قرار می گیرند.

خانه موسیقی سنتی ایرانی

این نوع موسیقی از ایران سرچشمه می گیرد، اما موسیقی آسیای میانه، افغانستان، پاکستان، آذربایجان، ارمنستان، ترکیه و یونان نیز بر موسیقی ایرانی تأثیر می گذارد.

آموزش انواع سازهای سنتی

موسیقی سنتی ایرانی که به عنوان موسیقی اصیل ایرانی شناخته می شود، موسیقی کلاسیک ایرانی و موسیقی دستگاهی اعم از آلات موسیقی و آوازها، از قبل از قبل از میلاد مسیح در میان مردم ایران جریان داشته است. تا امروز. امروز ساده تر و راحت تر قابل درک است. دانلود بهترین آهنگ ها

دستگاه نمک

می توان گفت که این ساز یکی از بزرگترین آلات موسیقی ایرانی به شمار می رود که بسیاری از ساخته های ایرانی مانند تصنیف و روبو بر روی این ساز نواخته می شود. حتی بسیاری از آهنگ های موسیقی نواحی ایران با آهنگ های مشابه خوانده می شود.

نام نما سوگات پرانتی شوریالا: کاریشما، نغما، خزین، زیرکش سلمک، سلمک، ابوعطای بزرگ سوگات، مجلس افروز، دوبیتی، رضوی، شهناز، مثنوی، بیات کرد، ضرب اصول دان شهرآشوب.

نام آهنگ های دستگاه شور عبارتند از: آواز ابوعطا، بیات ترک، افشاری، دشتی و بیات کرد.

نمونه یک قطعه موسیقی در دستگاه شور: یاد ایام - آهنگساز: داریوش پیرنیاکان - خواننده: محمدرضا شجریان

سه دستگاه

این واحد نسبت به سایر واحدها نسب کهن تری دارد، بنابراین می توان آن را یکی از قدیمی ترین گروه های موسیقی ایران به حساب آورد. این وسیله که در همه کشورهای مسلمان یافت می شود بیشتر برای نشان دادن غم در نمایش مناسب است.

Os nomes das esquinas do dispositivo سه گاه پسر: سه گاه درآمد، شتر بل، جگنایی، کریمه، شاه ختایی، مثنوی، زابل، نفیر، مشی، مویه، باغ نگر، مخالف، نغمه در حزین.

آواز سه نوازی: روح الله خالقی در کتاب شرح موسیقی می نویسد که سه نوازی بسیار حزن انگیز و حزن انگیز است و آواز سه نواختی را «یادگار غم ها و دردهای نیاکان» می داند. مردم ایران علاوه بر این، از نظر آوازی، ترانه های افشاری از نظر فواصل به این مقامات نزدیک است. اما در ردیف هر دو مستقل از یکدیگر و متعلق به مجموعه افشاریه هستند.

نمونه ای از یک قطعه موسیقی در سیستم سه گاه: قسمت: رسوایی زمان - آهنگساز: همایون خرم - خواننده: علیرضا قربانی

ابزار انتقال

این دستگاه به طور ویژه برای اولین بالابرها طراحی شده است. اگر همچنان از علاقه مندان به موسیقی سنتی هستید، پیشنهاد می کنیم وقتی صبح با احساس خستگی و بی حوصلگی از خواب بیدار می شوید، آهنگی را که در دستگاه چهارگاه ساخته شده است گوش دهید تا انرژی خود را افزایش دهید.

اسامی گوشه های نظام چهارگانه عبارتند از: عوض، بیش زنجوله، نغمه، کاریشما، موی، زنگ شطار، زابل، باغتنگار، فرود، حصار، معرد، حاج حسنی، مقلوب، نغمه، حزین، هادی، پهلوی، رجیس، المنصوری، لزجی، و متن و مژه ها شهر هرج و مرج است.

آهنگ چهار: آهنگ های چهار معمولا قدرتمند و پرانرژی هستند و متناسب با سبک حماسی هستند. در مقایسه با سازهای شور و ثگاه که فواصل آنها نرم و متعادل است و حرکات در آنها مانند یک غزل عاشقانه است.

نمونه ای از آهنگسازی چهارگاه: قطعه معروف سلام از کسایی که در آلبوم صبحگاهی آلزاده اجرا شده، نمونه خوب و معروفی از آهنگسازی چهارگاه ایرانی است، شاید بسیاری از شما در مورد این قطعه شنیده باشید یا ضرب آهنگ در شما باقی مانده باشد. ذهن

اختراع همایون

دستگاه هماجون یکی از غمگین ترین دستگاه هایی است که می توان گفت از دشتی هم غمگین تر است! همانطور که از نام این دستگاه پیداست حس اشرافی، سلطنتی و با وقار در آهنگ ها وجود دارد. همچنین آهنگ ها و لالایی های زیادی در نقاط مختلف ایران بر روی این دستگاه اجرا می شود که حتی یکی از نمونه های رایج این دستگاه را می توان موسیقی زورخانه ای دانست.

یک لیخوتلونگ تسا نتلو ایا همایون ک: چکاوک، بیداد، نی داود، عشاق، باوی، ابوالچاب، راوندی، موره، لیلی له مجنون، طرز، نوروز عرب، نفیر، فرنگ، زابل، بیات عجم، آرال، دناساری، شوشتری، مامان نصوری، موالیان، بختیاری، مولاف، دلنواز، جامهدران، نیریز، صوفی نامه. برای دانلود آهنگ به سایت موزیک باران مراجعه نمایید.

این منظومه شامل آهنگ های دستگاه همایون، آهنگ های شوشتری و بیاتی اصفهان نیز می شود. روح الله خالقی ترانه همایونی را اینگونه توصیف کرد: باشکوه، مجلل و آرام و در عین حال تاثیرگذار و جذاب، جذاب و زیبا.

نمونه هایی از موسیقی دستگاهی همایون: آهنگ: هاوایی گریه (همایون-شوشتری) - آهنگساز: محمدجواد ضرابیان - خواننده: همایون شجریان

دستگاه ماهواره ای

برخلاف دستگاه هومیون، این دستگاه آهنگ های دلنشین و شادتری دارد و سرشار از شور زندگی است. آهنگ های موجود در دستگاه شما مطمئنا احساس خوبی به شما می دهد و شما را شاداب می کند. بنابراین اگر دوست دارید به آهنگ هایی گوش دهید که در هنگام غم و اندوه شما را شاد می کنند، آهنگ های دستگاه ماهار را گوش دهید.

نام های گوشه ماشین ماهور: درآمد; باز کن معرفی پدر پدر مجلس افروز دخلی، خسروانی، خاوران، تربانی، نیشابورک، توسی، مرادخانی فیلی، حصار ماهور زرافه، نیریز، شکسته شده عراق حاجین، کاریسما جنگل راک هندی صخره کشمیر عبدالله صخره سنگ کاریسما سنگ یاقوت کبود مثنوی ساکی نامه.

صدای ساز ماهور: ساز ماهور احساسات «شجاعت، شادی و امید» را برمی انگیزد. آهنگ ماخورا به عنوان یک آهنگ "محترمانه" تعریف می شود که خواننده می تواند با انتخاب بیت مناسب به آن "اهمیت" بدهد. با این حال، داریوش صافوت از فرمرز پایور می گوید که در برخی از جنبه های ماهور یاس و درد نیز وجود دارد.

نمونه ای از یک قطعه موسیقی در ساز ماهور: قطعه: مرغ سحر - آهنگساز: مرتضی نی داوود - خواننده: محمدرضا شجریان

تجهیزات جدید

اگر بخواهم این دستگاه را به زبان ساده تعریف کنم، می گویم که دستگاه نوا نه خیلی خوشحال است و نه غمگین. از نظر کوک این ساز شباهت زیادی به سازهای سورئال دارد اما چرخش ملودی با سازهای سورئال تفاوت اساسی دارد. این دستگاه به شکلی مرموز و بسیار عمیق توضیح داده شده است.

نوا دیا: عجمان، کاریشما، گردانیه، بیات راجه، اشک، محیر، حزین، زنگوله، نهفت، گوش، آشیران، نیشابورک، ایراک، مجلسی، خجسته، حسینی، بسلیک، رهوی، آواز مشی، ناقوس، نی ریز.

داریوش طلایی همچنین گفت: بر اساس تحقیقات خود، ساز نوا را می توان از نظر مدالیته در گروه همان آهنگ قرار داد. اگرچه داشی معمولاً بدون درد است، دستگاه نوا با سایر دستگاه ها متفاوت است. این وسیله آرامش و راحتی دارد و خاصیت عرفانی نیز دارد.

نمونه هایی از موسیقی در دستگاه نوا: آرامش: چرا رفتی؟ - آهنگساز: تهموس پورناظری - خواننده: همایون شجریان

دستگاه قفسه سینه سمت راست

ساز پنجگاه رست یکی از سازهای مغفول مانده ایرانی است که متأسفانه آهنگ های زیادی روی آن اجرا نشده است. ساز پنجگاه رست شبیه ساز ماهور است با این تفاوت که این ساز از نظر جملات و ختم و خاتمه با ماهور بسیار متفاوت است.

نام زوایای قائمه منظومه پنجگا عبارتند از: عوض، شتر زنگون یا بل، زنگوله، نگما، خسروانی، روحافزا، پروانه، پنگگا، آش، نریز، زابل، بیات عجم، به نور، کارا کال، منصوری، مبارکه. . .، فرود، نرز صغیر، نیرز کبیر.

نمونه ای از یک قطعه موسیقی در پنل سمت راست: تراک: سمن بویان - آهنگساز: کیهان کلهر - خواننده: محمدرضا شجریان.

نتیجه

همانطور که در این مقاله اشاره شد، قدمت موسیقی سنتی ایران به بعد از میلاد برمی گردد. شامل آلات موسیقی، آوازها و آوازهایی است که از هزاران سال پیش تا امروز در بین مردم در گردش بوده است. موسیقی در ایران باستان برتر بود زیرا در آن زمان معتقد بودند موسیقی صدای خداست. در این مقاله سعی کردیم شما را با موسیقی واقعی ایرانی و انواع سازها و سبک ها آشنا کنیم.

یک گیتاری که به راحتی تنظیم می شود، هر گیتاریستی را ناامید می کند. چه روی صحنه باشید، چه در استودیو یا در اتاقتان، سیم های گیتار در هر لحظه و معمولاً در بدترین زمان ممکن از بین می روند.

اما چرا گیتار ملودی نیست؟ در اینجا 7 دلیل اصلی برای این موضوع وجود دارد:

کابل

این ممکن است ساده به نظر برسد. اما سیم های قدیمی می توانند از نگه داشتن کوک گیتار جلوگیری کنند. در نتیجه ساییدگی و پارگی، سیم‌های گیتار توانایی خود را برای حفظ کشش مناسب تحت فشار از دست می‌دهند، شکننده می‌شوند و نمی‌توانند نت صحیح را تولید کنند. این باعث می شود برخی از یادداشت ها کوکی کمتری داشته باشند.

آب و هوا

تغییرات شدید دما می تواند بر گیتار و سیم های آن تأثیر منفی بگذارد. در هوای گرم به دلیل انبساط سیم ها، تنظیم کمتر و در هوای سرد به دلیل انقباض سیم ها، تنظیم کمتر می شود.

کاپوداستر

یک کاپو نامناسب می تواند تنظیم گیتار شما را مختل کند. شاید این ساز وقتی کاپو بسته می شود سیم ها را به سمت صفحه انگشت می کشد و وقتی باز است سیم ها را از روی صفحه فشار می دهد. پس مراقب قرار دادن کاپو باشید.

آئین نامه

گیتار باید به درستی کوک شود. در غیر این صورت، لحن خود را حفظ نخواهد کرد. با تنظیم میله خرپایی بلند در وسط گردن گیتار می توان ناهماهنگی را اصلاح کرد. ممکن است لازم باشد ارتفاع پل یا مهره را تغییر دهید تا بهترین نتیجه را بگیرید.

تنظیم تلفن همراه

چنگال کوک می تواند ناشی از عدم وجود گیتار باشد. مگر اینکه بتوانند تنظیمات رشته را به درستی حفظ کنند. سفت کردن تیونرها با پیچ باعث می شود که تیونرها به درستی به دسته متصل شده و کوک را بهتر نگه دارند.

خالص

هر سیم گیتار از یک شیار در مهره بالای صفحه انگشت عبور می کند. حرکت نامناسب سیم ها در داخل شیارهای مهره باعث افزایش فشار سیم در یک طرف مهره می شود. اگر رشته ها در شیارهای پایین مهره قرار نگیرند، بریدگی هایی در تمام طول صفحه انگشت ایجاد می شود. اگر شیارهای مهره برای قطر سیم خیلی کم یا باریک باشد، می تواند باعث گیرکردن سیم یا بیرون کشیدن آن از شیارها شود. برای صاف کردن شیارهای مهره ها می توانید از سوهان مخصوص یا گاهی گریس سیمی استفاده کنید. برای آموزش گیتار در کرج به آموزشگاه موسیقی ویولا کرج مراجعه نمایید.

گرمایش